เขาไม่ยอมท่าเดียวที่จะให้เด็กสาวทำงานให้เสร็จลุล่วงไปเสียก่อนแต่ดึงมือหล่อนไปหยุดที่เตียงและกดไหล่ให้หล่อนนั่งลง อลินทำตามแต่โดยดี สายตาของหล่อนจับจ้องพ่อเลี้ยงพัฒนพิชัยในวัยสี่สิบกว่าแต่รูปร่างสูงใหญ่และดูแข็งแรงพอ ๆ กับเด็กหนุ่มอย่างทิวซึ่งเป็นคนงานในปางไม้ หล่อนไม่ได้นึกถึงใครเลยตอนนี้ตั้งแต่มารับหน้าที่เป็นเจ้าสาวจำเป็นให้เขานอกจากคิดถึงแต่เขาและทุกวันก็เฝ้ารอให้เขากลับบ้านเพื่อมาอยู่กับหล่อนเหมือนเป็นผัวเมียที่รักกันจริงๆ พัฒนพิชัยไม่ได้นั่งลงข้าง ๆ แต่ยืนข้างหน้าและก้มมองเด็กสาวด้วยสายตาอาบความหิวหื่นอีกครั้ง เขาเองก็เช่นกัน ตั้งแต่ได้อลินมาเป็นเมียแบบสายฟ้าแล่บก็ไม่ได้นึกถึงผู้หญิงคนไหนเลยแถมลืมไปแล้วด้วยว่าคบใครบ้าง ก็เพราะหล่อนนั้นสาว ใส สดสวยเหมือนดอกไม้พึ่งสยายกลีบบานฉ่ำฝน เนื้อสาวหนึบแน่นออกอย่างนี้มันทำให้เขาไม่นึกถึงใครอีกนอกจากอลิน สักครู่เด็กสาวก็ได้ยินเสียงเขาหายใจหนัก ๆ แ
