~คิงส์ตัน~
ผมแบกเธอเข้ามาในห้องก่อนจะพาเดินเข้าไปในห้องของตัวเอง
“ปล่อยนะ! ไอ้บ้า ปล่อยเมย์เดี๋ยวนี้นะ” เธอยังโวยวายไม่เลิก
“พี่ปล่อยแน่! แต่ปล่อยลงบนเตียงนะ” ทันทีที่ผมพูดจบผมก็จับตัวเธอโยนลงบนเตียงกว้างทันที
“โอ๊ย! เจ็บนะโว้ย! โยนลงมาได้” ตัวเธอลงไปงออยู่กับที่นอนนุ่ม
“เจ็บสิดี ทีหลังจะได้ไม่ทำตัวเหลวไหลแบบนี้อีก”
“แล้วมันเกี่ยวอะไรกับพี่คิงส์ตันด้วยไม่ทราบ เมย์บอกแล้วไม่ใช่เหรอว่าห้ามมายุ่งกับเรื่องของเมย์”
“เดี๋ยวก็รู้ว่าเกี่ยวหรือไม่เกี่ยว” ผมพูดพร้อมกับก้าวขึ้นเตียงไปหาเธอ เธอขยับหนีตามสัญชาตญาณ
“พี่คิงส์ตันจะทำอะไร? อย่าเข้ามานะ”
“ก็จะทำให้เราสองคนเกี่ยวกันไง…จะได้เลิกพูดว่าพี่ไม่เกี่ยวสักที”
“อย่าทำอะไรบ้าๆ นะ พี่คิงส์ตัน” เธอพูดเสียงสั่น
“หึ! กลัวเหรอ?”
“เปล่า! ไม่ได้กลัว คนอย่างเมย์ไม่เคยกลัวอะไรอยู่แล้ว พี่คิงส์ตันก็แค่ขู่เมย์เท่านั้น พี่คิงส์ตันไม่กล้าทำอ
