~เอพริล~
แสงแดดที่สาดส่องเข้ามาทางหน้าต่าง ทำให้ฉันลืมตาขึ้นทั้งๆ ที่พึ่งจะหลับไปได้ไม่นาน ฉันค่อยๆ ก้าวลงจากเตียงเพราะไม่อยากรบกวนการนอนของคนข้างๆ ก่อนจะมองหาเสื้อผ้า จำได้ว่าถอดไว้ตรงโซฟาด้านนอกนี่นา…
จะเดินออกไปเอาทั้งๆ ที่ตัวเปลือยเปล่าแบบนี้น่ะเหรอ?
ลองเดินไปเปิดตู้เสื้อผ้าของอีตาออกัสดูก็แล้วกันเผื่อจะมีผ้าขนหนู
คิดได้ดังนั้น ฉันก็เดินตรงไปยังตู้เสื้อผ้าและเปิดเบาๆ ก่อนจะรีบหยิบผ้าขนหนูสีขาวออกมาพันรอบตัวไว้ ก่อนจะค่อยๆ เดินออกไปจากห้องเพื่อหาเสื้อผ้าของตัวเอง
หลังจากได้เสื้อผ้ากับกระเป๋าแล้วฉันก็เปิดประตูกลับเข้าไปในห้องอีกครั้ง และเดินเข้าห้องน้ำไป
ฉันรีบล้างตัวแบบลวกๆ แล้วก็รีบใส่เสื้อผ้าที่ยับยู่ยี่ ก่อนจะเดินออกจากห้องน้ำ
“จะกลับแล้วเหรอ?” เขาเอ่ยถามในขณะที่กำลังยืนสูบบุหรี่อยู่ที่ระเบียง
“อืม ก็หมดหน้าที่ของฉันแล้วนิ กรุณาโอนเงินให้ด้วย”
“บอกเลขบัญชีมาสิ”
“ธน
