~เอพริล~
หลังจากที่ฉันและเขาพาน้องเมย์ไปเดินเล่นที่สวนสาธารณะ เมื่อใกล้ค่ำแล้วฉันจึงชวนน้องเมย์กลับบ้าน
“น้องเมย์ กลับบ้านกันมั้ยคะ คุณยายรอกินข้าวแย่แล้ว”
“กาบค่า”
“เดี๋ยวพรุ่งนี้แม่พามาเล่นใหม่ดีมั้ยคะ?”
“ดีค่า”
“จะรีบกลับไปไหนล่ะ ลูกยังสนุกอยู่เลย”
“มันจะค่ำแล้วนะคะ แล้วคุณไม่กลับบ้านหรือไง เดี๋ยวก็ไปถึงบ้านดึกอีก”
“ก็นอนกับลูกสิ ไม่เห็นจะยากเลย”
“ไม่ต้องเลยค่ะ”
“ไม่อยากให้พี่นอนด้วยเหรอ?”
“ไม่ค่ะ ถ้าคุณอยากนอนคุณก็ลงมานอนที่ห้องรับแขก”
“ก็ได้ พี่นอนห้องรับแขกก็ได้”
“สรุปคุณจะไม่กลับบ้านใช่ไหม?”
“ไม่กลับ ลูกกับเมียพี่อยู่ที่ไหน พี่ก็จะอยู่ที่นั่นแหละ”
“ไม่ทำงานทำการหรือยังไงคะ?”
“ทำ ทำเสร็จแล้วพี่ก็จะมานอนที่นี่”
“ไหวเหรอคะ ขับรถไปมา ไม่ใช่ใกล้ๆ”
“ไม่ไหวก็ต้องไหว หรือถ้าหนูเห็นใจพี่ เราย้ายไปอยู่ที่กรุงเทพฯ ดีไหม ซื้อบ้านใหม่ก็ได้”
“ไม่มีทางค่ะ ทำไมฉ
