~ออกัส~
หลังจากที่ไอ้ปรินซ์โทรมาบอกผมว่าได้ไปรับลูกสาวผมที่สนามบินเรียบร้อยแล้ว กำลังพาไปทานข้าวและจะพาไปส่งที่คอนโดในตอนเย็น ผมรู้สึกโล่งใจอย่างบอกไม่ถูก เพราะใจผมลึกๆ ก็กลัวว่าน้องเมย์จะก่อเรื่องด้วยการหนี
“น้องเมย์โทรมาแล้วใช่ไหม?”
“โทรมาแล้วค่ะ บอกว่าลุงปรินซ์กับป้าควีนใจดีมาก”
“ได้ยินแบบนี้พี่ก็หมดห่วง กลัวว่าน้องเมย์จะก่อเรื่อง”
“กลัวน้องเมย์จะหนีเหรอคะ?”
“ใช่ พี่กลัว”
“ลูกเราก็ไม่ได้เกเรขนาดนั้นนะคะ อาจจะดื้อไปบ้าง แต่น้องเมย์รู้ค่ะ ว่าอะไรควร อะไรไม่ควร”
เช้าวันต่อมา
“แม่ครับ มาร์ชขอไปเล่นเกมที่บ้านเพื่อนนะครับ”
“ได้ๆ แล้วจะให้แม่ไปส่งมั้ย?”
“ครับ ให้แม่ไปส่ง แล้วแม่ก็ไปรับมาร์ชตอนสี่โมงเย็นนะครับ”
“โอเคครับ”
หลังจากนั้นฉันก็ไปส่งลูกชายที่บ้านเพื่อนที่อยู่ห่างกันประมาณสิบกิโลเมตร และกลับมาทำอาหารกลางวันต่อ เพราะวันนี้เป็นวันหยุด พี่ปรินซ์ไม่ได้ไปทำงาน
“ทำอะไรกินครับ
