“งะ งั้นขิมขออีกรอบได้ไหมคะ มันยังรู้สึกอยู่เลย” เธอบอกก่อนจะหันหนีหลบสายตาของเขา ทำเอาภารัญอดมองอย่างเอ็นดูไม่ได้ เขาขยับหน้าเข้าใกล้แล้วพูดขึ้น
“งั้นขิมอยากลองทำดูไหมล่ะ” ภารัญไม่พูดเปล่า แต่ยังจับคนน้องพลิกขึ้นมาอยู่บนตัวเขา ทำเอารมิตาถึงกับทำหน้าไม่ถูก ตอนขยับท่อนลำก็ไม่ยอมหลุดออกซะด้วย พอเธอขึ้นมาคร่อมเองเลยไม่รู้ต้องไปยังไงต่อ
“เคยเห็นคนขี่ม้าไหมค่ะ โยกขยับแบบนั้นแหละ เดี๋ยวพี่ช่วย” คำพูดของคนตัวโตฟังดูมันก็น่าลองอยู่หรอกถ้าขี่ม้าจริงๆ แต่นี่เธอกำลังขี่คนแล้วเขาก็จ้องไม่วางตา ใครมันจะไม่เขินกันล่ะ แต่เพราะอารมณ์ที่มันยังคงค้างอยู่ และเอวสอบที่เด้งสวนขึ้นมา มันก็ทำให้เธอถูกกระตุ้นโดยง่าย รมิตาเริ่มโยกตัวเบาๆ ตามจังหวะมือเรียวที่จับสะโพกเธอขยับ ไม่นานรมิตาก็เริ่มจับทางได้
ร่างเล็กเลยเร่งความเร็วขึ้น บางครั้งเธอก็วางมือบนอกแกร่ง แล้วกระดกสะโพกกลมขึ้นลงราวกับตอกเสาร์เข็ม เพียงแต่เข็มม
