“นี่ท่านหมายความว่าอย่างไร ท่านเจียนเจ้า...ข้าไม่เข้าใจ ข้างงไปหมดแล้ว”
“พระองค์มิทรงเข้าพระทัยดอกพะย่ะค่ะ เพราะเรื่องนี้มีความสำคัญ เป็นความลับที่ถูกเก็บงำมานานถึงสิบเจ็ดปี จี้หยกชิ้นนี้เป็นของกระหม่อมที่แยกมันออกจากกันและมอบครึ่งหนึ่งไว้ให้ลูกสาวที่หม่อมฉันรักมากที่สุด”
จางลี่ผุดลุกขึ้น นางสั่นไปทั้งตัวและเกือบเซล้มแต่เจียนเจ้ารีบเข้าไปประคองไว้ นางยิ่งตระหนกเมื่อเห็นหยดน้ำถั่งจากดวงตาของบุรุษผู้กล้าแกร่งซึ่งบัดนี้จับแขนกลมกลึงของนางไว้แน่น จางลี่นิ่วหน้า
“ท่านเจียนเจ้า...บอกข้ามาเดี๋ยวนี้ว่านี่มันเรื่องอะไรกัน จี้หยกแดงครึ่งซีก...ลูกสาวของท่าน...”
“นี่อย่างไรเล่าคือเรื่องสำคัญที่กระหม่อมอยากทูลให้พระธิดาได้รับรู้เอาไว้ก่อนหม่อมฉันจะเดินทางกลับไปยังแคว้นฉี เพราะมิรู้เมื่อใดหม่อมฉันจะได้กลับมาที่นี่อีก หรือหากมิเช่นนั้น...หม่อมฉันอาจมิมีโอกาสได้กลับมาแคว้นหลู่ และอาจมิได้เห็นหน้าลูกสา
