@เช้าวันต่อมา
"ขอบใจ๋เด้อโจ้" (ขอบใจนะโจ้) คำแพงลงจากเบาะมอเตอร์ไซค์ ด้วยความที่อยากมาถึงแต่เช้า เธอติดรถอีกฝ่ายมาอีกแล้ว
"หัวฟูเบิด" (หัวฟูหมด) โจ้จะช่วยจัดแต่งทรงผมให้อย่างเช่นทุกครั้ง ทว่าคนตัวเล็กกลับถอยห่าง
"มันอยู่สาขาใด๋ อยู่แถวนี้ติ" (มันอยู่สาขาไหน อยู่แถวนี้เหรอ)
"เว่าถึงไผ" (พูดถึงใคร)
"กะสิไผล่ะ เพิ่นกะสิย้านผู้บ่าวเพิ่นเห็นตั้วจั่งซูนคีงบ่ได้คือเก่า" (ก็จะใครล่ะ ก็คงจะกลัวแฟนเห็นล่ะสิถึงโดนตัวไม่ได้)
"โอ้ยเว่าไปอีกล่ะ แค่ส้นเกิบมันเหยียบถืกหินกะเลยเซ" (โอ้ยพูดไปอีก แค่ส้นรองเท้ามันเหยียบโดนหินก็เลยเซ)
"จักแหล่ว" (ไม่รู้ล่ะ)
"ละมันอยู่สาขาใด๋ยังบ่บอกนะ" (แล้วมันอยู่สาขาไหนยังไม่บอกนะ)
"บ่บอกดอก อย่ามาล่อถาม" (ไม่บอกหรอก อย่ามาหลอกถาม)
คำแพงอมยิ้มกรุ้มกริ่ม
"อย่าให้รู้ละกันว่าบักใด๋" (อย่าให้รู้แล้วกันว่าคนไหน)
"เป็นหยัง โจ้สิไปเฮ็ดหยังเขา" (ทำไม โจ้จะไปทำอะ
