"คำแพง.." ธนาตกใจเดินเข้าไปนั่งข้างคนตัวเล็ก รั้งคำแพงเข้ามาซบลงที่อก สองมือน้อยๆ กลับกระหน่ำทุบตีเขาจนต้องรวบมือเรียวให้หยุด แต่เธอคงจะโกรธเขามากถึงได้ใส่มาแต่ละหมัดไม่ยั้ง
"อ๊ะ" ธนาสะดุ้ง เกิดการยื้อยุดจนหมัดหนักๆ เสยมาที่คางของเขา นั่นจึงทำให้คำแพงได้สติแล้วผละออกมอง
"อะ..อาจารย์ หนูขอโทษ" เอ่ยติดเสียงสะอื้น มือแตะที่คางของเขาแผ่วเบา นั่นเป็นเพราะเธอไม่ควบคุมตัวเองถึงทำเขาเจ็บตัวแบบนี้
"เจ็บมากไหมคะ"
"แล้วคุณเจ็บมากหรือเปล่าครับ" ถ้าจะบอกว่าเจ็บมากเลยให้อีกคนช่วยเป่า แต่คนตัวเล็กคงไม่ได้กำลังอยู่ในอารมณ์ที่เขาจะไปล้อเล่นได้
"เจ็บค่ะ " คำแพงพยักหน้าออกมาทั้งน้ำตา ไม่เจ็บร่างกายอย่างเขา ทว่าเธอเจ็บที่ใจ
"ไปส่งหนูที่บ้านได้ไหมคะหนูอยากกลับบ้าน"
ในเมื่อเขามีแฟนแล้วเราไม่ควรมาอยู่ในที่ลับตาคนแบบสองต่อสอง ที่ผ่านมาเธอก็รู้สึกผิดมากพอ เธอจะขอจบเรื่องนี้เอง
คำแพงทำท่าจะลุกไปใส่เสื้อผ้
