“อื้ม...”ร่างบางรู้สึกตัวตื่นอีกครั้ง รับรู้ได้ถึงความหนักอึ้งบนหน้าท้องแบนราบจึงก้มหน้าลงมอง ท่อนแขนแข็งแรงของคนที่นอนกกกอดเธอไว้ทั้งคืน ยิ่งเธอขยับตัวอ้อมกอดนั้นยิ่งแน่นขึ้นราวกับกลัวเธอจะหายไป
“ตื่นแล้วหรอครับ”
“กี่โมงแล้ว วันนี้เน่ต้องรีบเข้าร้าน” เธอต้องเข้าไปช่วยพนักงานจัดออเดอร์ส่งให้ลูกค้าที่สั่งซื้อผ่านช่องทางออนไลน์ เป็นอีกช่องการขายของห้องเสื้อที่ได้รับความนิยมไม่ต่างจากหน้าร้าน
“บ่ายสองครับ” ทอยตื่นช่วงสายของวันจัดการธุระทุกอย่างจนเสร็จ สาวเจ้าก็ยังไม่มีทีท่าว่าจะรู้สึกตัว
“ห๊ะ!!” เสียงหวานร้องตะโกนดังลั่นด้วยความตกใจ รีบคว้าโทรศัพท์มือถือวางอยู่บนโต๊ะข้างเตียงขึ้นมาดูให้แน่ชัด ‘จริงด้วย ให้ตายเถอะฉันเผลอหลับไปกี่ชั่วโมงเนี่ย’
“ตกใจอะไรขนาดนั้น...ผมปลุกตั้งหลายครั้งแล้ว เน่ไม่ยอมตื่น”
“....” เนเน่นอนนิ่งพยายามนึกตามคำพูดเขา แต่นึกยังไงก็นึกไม่ออก ‘ฉันไม่เห็นได้ยินเลย’
“ผ
