“ผมอยากถอนตัว....”
“...” ประโยคนั้นทำเนเน่หุบยิ้มทันที สายตาคู่สวยจ้องมองใบหน้าคมอย่างไม่เข้าใจ การกระทำของเขาที่ผ่านมามันช่างย้อนแย้งเสียเหลือเกิน ‘เกิดอะไรขึ้น ทำไมทอยถึงพูดแบบนี้กับฉัน’ หัวสมองพลันครุ่นคิดหาเหตุผล หยาดน้ำสีใสเอ่อคลอหน่วยจวยเจียนจะไหล
“....แต่มาคิดดูแล้ว คงทำแบบนั้นไม่ได้ ผมรู้สึกดีกับคุณไปแล้ว” จบประโยคยาวเหยียด เนเน่เผยรอยยิ้มให้ได้เห็นอีกครั้ง หัวใจดวงน้อยเต้นระรัวไม่เป็นจังหวะ ‘ไม่พูดแบบนี้แต่แรกยะ...ฉันตกใจหมด’
“เลิกเรียกฉันแบบนั้นได้แล้ว เรียกชื่อเล่นสิ”
“ครับ...เน่”
“น่ารักที่สุด~จุ๊บ!” เนเน่โน้มหน้าจูบริมฝีปากหนาแล้วถอนออก ทำให้ตอนนี้ใบหน้าของคนทั้งสองอยู่ห่างกันเพียงคืบ สองสายตาสบประสานจ้องมองลึกเข้าไปในตาของอีกฝ่าย ก่อนที่ทอยจะเป็นฝ่ายขยับเข้าหาทีละน้อยราวกับมีแรงดึงดูดบางอย่าง กระทั่งปากหนาหยักลึกแตะสัมผัสปากบางแนบสนิท
“อื้ม..” ร่างสูงโปร่งขบเม้มละเมียดช
