เช้าวันต่อมา....
วันนี้ทอยกับเนเน่ต้องเดินทางไปยังห้องเสื้อชื่อดังเพื่อลองชุดแต่งงานตามที่ไอวี่ได้นัดกับทางร้านไว้
“ถ้าไม่ไหวให้แม่เลื่อนนัดก็ได้นะ” เนเน่พูดบอกทอยขณะที่เธอกำลังลูบหลังให้เขา ตั้งแต่ตื่นนอนจนถึงตอนนี้ทอยเอาแต่อาเจียนไม่หยุดจนใบหน้าซีดเซียวไร้สีเลือดฝาด
“ไม่ต้องครับ ผมไหว”
“แต่...”
“รอผมอาบน้ำแต่งตัวแป๊บเดียว” ไม่ปล่อยให้คนตัวเล็กพูดอะไรไปมากกว่านั้น ทอยแทรกขึ้นพร้อมกับส่งยิ้มบางให้ เนเน่จึงยอมเดินออกไปจากห้องน้ำปล่อยให้เขาจัดการธุระส่วนตัว
“สวัสดีค่ะได้นัดไว้หรือเปล่าคะ” พนักงานสาวเอ่ยถามด้วยท่าทีสุภาพฉีกยิ้มกว้างต้อนรับ
“นัดไว้ค่ะชื่อเนเน่”
“เชิญด้านในได้เลยค่ะทางร้านเรามีพนักงานคอยดูแลชุดให้คุณผู้ชายกับคุณผู้หญิงค่ะ” พนักงานต้อนรับพูดบอกพร้อมกับเดินนำทอยกับเนเน่ไปยังห้องโถงใหญ่ที่มีชุดวิวาห์นับร้อยแขวนเรียงรายเป็นแถวยาวมองดูลายตา
เนเน่เลือกชุดเจ้าสาวสองสามชุด ก่
