"พ่อทำแบบนี้ทำไม"
"ตอนนี้ไม่เวลาที่กูต้องมาตอบคำถามมึง ขึ้นไปเปลี่ยนเสื้อผ้าแล้วรีบกลับไปที่งานแต่งเดี๋ยวนี้!"
"ผมถามใหม่ก็ได้พ่อพาเมียผมไปไว้ที่ไหน"
"กะอีแค่ผู้หญิงไม่มีหัวนอนปลายเท้าคนเดียวมึงจะอะไรนักหนา ไปเปลี่ยนเสื้อผ้า"
"โอเค พ่อไม่บอกก็ไม่เป็นไร ผมหาเองก็ได้ ไอ้ไม้ออกรถกูจะไปตามเมียกลับบ้าน!"
"ครับนาย!"
"ไอ้ราม! มึงห้ามไปไหนทั้งนั้นนะ!"
บริ้นน ~
"ไอ้ราม!"
"ต่อให้พ่อตะโกนคอแทบแตก มันก็ไม่กลับมาหรอก"
"ฉิบหายแน่กูคราวนี้ ต่อไปกูจะมองหน้าส.ส. สมเกียรติยังไง"
"ก็ใช้ตามองเหมือนเดิมนั่นแหละ"
"มันใช่เวลาที่มึงควรจะมากวนตีนกูมั้ยไอ้เสือ กูเครียดจนสมองจะระเบิดอยู่แล้ว"
"ขอโทษครับ...ทำไมพ่อมองหน้าผมแบบนั้น"
"กูคิดออกแล้วว่าจะทำยังไง มึงไปเปลี่ยนเสื้อผ้า กูจะให้มึงแต่งงานกับหนูนิดแทนไอ้รามมัน"
"ไม่เอา ผมไม่แต่ง ผมไม่ได้ชอบยัยหนูนิดสักหน่อย"
"มึงต้องแต่งนี่คือคำสั่
