"สำออยแปลว่าอะไรเหรอคะ" น้องปราณถามขึ้นเมื่อพ่อเลี้ยงเทวาเดินขึ้นบันไดไปแล้ว
"อย่าไปสนใจเลยจ๊ะ มากินขนมกันต่อดีกว่า จะได้แปรงฟันแล้วเข้านอนกัน"
"โปดอยากกลับไปนอนกับจุนแม่" เด็กชายโปรดเริ่มงอแง
"พี่ก็อยาก แต่ลุงรามไม่อนุญาต ถ้าเราไปเราจะติดไข้ตัวร้อนจี๋"
"โปดยอมเป็นไข้ก็ด้าย"
"แต่แม่จะเหนื่อยนะ เวลาโปรดไม่สบาย โปรดชอบงอแง"
"งื้อ ถ้างั้น...ถ้างั้นโปดนอนนี่ก็ด้าย โปดไม่อยากให้แม่เหนื่อย โปดสงสาร"
"โธ่ อภิชาตบุตรกันแท้ๆ เลย" แล้วแบบนี้จะไม่ให้หล่อนเอ็นดูเด็กๆ ได้ยังไง
22.00 น. @ห้องพัก
"คุณราม"
"จะเอาอะไร" รามสูรละสายตาจากโทรศัพท์หันมามองคนตัวเล็กที่นอนซมอยู่ข้างๆ
"ฝันคิดถึงลูก ขอไปรับเด็กๆ กลับมานอนด้วยได้มั้ยคะ"
"ดูสังขารตัวเองซะก่อนเถอะ จะตายห่าอยู่รอมร่อแล้ว"
"ฝันอยากกอดลูก"
"อย่างอแง เธอไม่ใช่เด็กสี่ขวบ ไม่ได้น่ารักเลย"
"ต้องแบบคุณนิดใช่มั้ยคะ คุณรามถึงจะมองว่าน่ารัก"
"หนู
