อย่านะคุณลูกเลี้ยง

1016 คำ

ปากก็พูดในเชิงบ่น อารมณ์ที่คั่งค้างก็รุมเร้าจนเธอเกิดอาการหงุดหงิด “มีธุระอะไรกันนักกันหนานะ...วู้ส์ !” แต่เมื่อวินาทีที่บานประตูเปิดอ้าออก ชายหนุ่มร่างสูงใหญ่กำยำ ก็ยืนจังก้าจ้องมองอยู่ที่หน้าปะตูแล้ว “อุ๊ย !!! คะ...คะ...คุณอันวา” เสียงของเดียร์น่า สั่นเครือ ลมหายใจของเธอติด ๆ ขัด ๆ ไม่เป็นจังหวะ เพราะความหล่อคมเข้มของลูกเลี้ยงผู้นี้ มันบาดหัวใจเธอยู่ไม่น้อยเชียวล่ะ “คุณพ่อของผม หลับอยู่เหรอ ?” “ชะ...ชะ...ใช่ค่ะ ท่านเพิ่งหลับไปได้ครู่หนึ่งเองค่ะ” สาวสวยรีบใช้มือจับขอบเสื้อคลุมที่เปิดอ้าออกจนแลเห็นเนินหน้าอกอันขาวอวบ แต่สรีระที่ล้นใจของเธอก็โทงเทงไปมา จนลูกเลี้ยงวัยฉกรรจ์สังเกตเห็นได้ไม่ยาก ขนาดในตอนที่เธอสวมใส่ชั้นในคัพใหญ่ มันก็ยังประคองสองเต้าสุดสะบึมไว้ไม่ค่อยจะอยู่เลย แต่นี่...มีเพียงแค่เสื้อคลุมเนื้อผ้าบางเบาเท่านั้น ที่ห่อหุ้มเรือนร่างอรชรเอาไว้ แล้วมันจะไปปกปิดสายตาอันดุดั

อ่านฟรีสำหรับผู้ใช้งานใหม่
สแกนเพื่อดาวน์โหลดแอป
Facebookexpand_more
  • author-avatar
    ผู้เขียน
  • chap_listสารบัญ
  • likeเพิ่ม