“คุณแม่ขา…รีบนอนนะคะ เหนื่อยมาทั้งวันแล้ว”
บุศรินรีบตะโกนเสียงแจ๋ว ไล่หลังผู้เป็นแม่ไป เมื่อเห็นว่าอยู่ตามลำพังกับพ่อเลี้ยงเพียงสองคนแล้ว บุศรินจึงแกล้งถาม ในสิ่งที่เธอเองก็พอรู้สาเหตุแล้ว
“เพลีย…เหนื่อย…เหนื่อยอะไรเหรอคะ…แม่หนูไม่ได้ทำอะไรสักหน่อย ทำไมต้องเหนื่อยด้วย”
เด็กสาวแสร้งทำหน้าสงสัย ก่อนจะสบตากับพ่อเลี้ยงหนุ่มแบบเล่นหูเล่นตา
“อะไรกันลูก พ่อไม่เข้าใจที่ลูกพูดเลย”
“แหม...คุณพ่อล่ะก็ เรื่องแบบนี้ไม่เห็นต้องงงเลย แค่นอนเฉย ๆ ก็เหนื่อยได้เหรอคะ”
เด็กสาวพูดแบบมีลับลมคมใน ความจริง…บุศรินก็ไม่ใช่เด็กสาวไร้เดียงสาแล้ว เธอโตพอที่จะรู้ว่าอะไรเป็นอะไร ยิ่งเรื่องอย่างว่าด้วยแล้ว เธอยิ่งสนใจเป็นพิเศษและยิ่งอยากรู้อยากเห็น
อยากลิ้มอยากลอง จนทำให้เด็กสาวอย่างเธอมองข้ามความถูกต้องไป และในหลาย ๆ ครั้ง บุศรินก็อยากจะให้พ่อเลี้ยงเจ้าเสน่ห์คนนี้สอนบทรักแบบที่ทำกับแม่ที่เธอแอบได้ยินอยู่บ่อยๆ ใ
