สามวันต่อมา... ดอกแก้วนั่งอ่านหนังสือนิยายเล่มโปรดอยู่ในห้องสมุดที่ภูวดลสร้างให้ด้วยความเพลิดเพลิน
ประตูห้องสมุดเปิดออก ก่อนที่ร่างสูงใหญ่ของภูวดลที่เพิ่งกลับจากที่ทำงานจะก้าวเข้ามา เขาตรงเข้ามาจูบปากภรรยาด้วยความคิดถึงก่อนจะนั่งลงข้างๆ ร่างแน่งน้อย
“พี่ดีใจนะที่แก้วชอบที่นี่”
“ชอบมากเลยค่ะ”
ดอกแก้วมองลึกเข้าไปในดวงตาคมเข้มของสามีสุดหล่อ
หล่อนวางหนังสือนิยายลง และก็ยกมือขึ้นโอบลำคอของเขาเอาไว้
“ขอบคุณมากนะคะที่สร้างห้องสมุดให้แก้ว”
“ใครว่าพี่สร้างให้แก้วกันล่ะ” เขาแกล้งว่า ใบหน้าเปื้อนรอยยิ้มอ่อนหวาน
ดอกแก้วย่นจมูกใส่ พร้อมกับยื่นปากไปจูบแก้มสากของสามีเบาๆ
“อย่ามาปากแข็งเลยค่ะ ตอนนี้แก้วรู้หมดแล้วนะคะว่าพี่ภูน่ะซ่อนอะไรเอาไว้บ้าง”
“พี่ไม่ได้ซ่อนอะไรสักหน่อย” เขายังอมยิ้มและทำหน้าเฉไฉ
ดอกแก้วเอานิ้วจิ้มจมูกโด่งของเขาและบดคลึงไปมาอย่ามันเขี้ยว
“ที่พี่ภูสั่งให้คนรื้อแปลงดอกกุหลาบ
