ภูวดลไม่เป็นอันทำงานทำการเลย เพราะในหัวเอาแต่หมกมุ่นคิดถึงแต่ดอกแก้ว ร่างกายของหล่อนลอยฟุ้งอยู่ในความทรงจำไม่ยอมจางหาย
แม้เขาจะต่อสู้ จะพยายามหยุดคิด แต่ร่างกายก็ไม่ยอมฟัง มันร้อนๆ รุ่มๆ ค้างๆ คาๆ โหยหาร่างแน่งน้อยแสนหวานของดอกแก้วตลอดเวลา
ชักไม่ได้การแล้ว...
ทำไมเขาถึงได้รู้สึกกับดอกแก้วมากมายขนาดนี้นะ
ความหวาดกลัวกำลังกลืนกินหัวใจของภูวดล เขากลัวว่าเกมแค้นในครั้งนี้ ตัวเองจะเป็นฝ่ายเพลี่ยงพล้ำ หากปล่อยให้หัวใจรู้สึกมากขนาดนี้
ชายหนุ่มยกมือขึ้นบีบขมับแรงๆ และก็พยายามวาดภาพความเลวร้ายของดอกแก้วในหัวซ้ำไปซ้ำมา แต่กระนั้นก็ไม่สามารถเอาชนะความเสน่หาที่มีต่อหญิงสาวลงได้เลย
บ้าชิบ!
ถ้าเขาขืนปล่อยให้ตัวเองรู้สึกแบบนี้ต่อไป มีหวังเขาจะต้องเป็นฝ่ายถูกดอกแก้วควบคุมแน่นอน เขาจะต้องหาทางแก้ไขให้เร็วที่สุด
ภูวดลหยิบโทรศัพท์มือถือขึ้นมาส่งหาดอกแก้ว บอกกับหล่อนว่าเย็นนี้เขาจะไม่ไปรับ เพราะเขามีน
