อีวานขับรถไปส่งเพื่อนของธันยมัยจนครบทุกคน หลังจากพาพวกเธอ ไปทานอาหารที่ร้านหรูบนชั้นดาดฟ้าของโรงแรมแห่งหนึ่ง และตอนนี้เขากำลังขับรถพาแฟนสาวกลับมายังคอนโดฯ
“ขอบคุณนะคะพี่เอช” ธันยมัยยังคงกล่าวขอบคุณเขาไม่ขาดปากจากเรื่องวันนี้รวมไปถึงเรื่องที่พาเธอกับเพื่อนไปทานอาหาร
“พี่ไม่อยากได้คำขอบคุณของขิงเลย”
“พี่เอชอยากได้อะไรล่ะคะ” ธันยมัยรู้ดีว่าอีวานต้องการอะไร แต่ถามเพราะอยากยั่วเขา
“ถามเหมือนไม่รู้ใจพี่เลยนะครับ” อีวานอมยิ้ม
“พี่คิดว่าจะมีใครที่รู้ใจพี่เท่าขิงเหรอคะ”
“นั้นสิ โลกนี้มีขิงที่รู้ใจพี่คนเดียว”
“พี่เอชขา ครั้งนี้อยู่กับขิงกี่วันคะ”
“ขิงอยากให้พี่อยู่กี่วันล่ะครับ”
“อยากให้อยู่ตลอดได้ไหมคะ” ธันยมัยออเซาะ
“พี่ก็อยากอยู่ตลอด แต่ครั้งนี้พี่มากะทันหัน คงอยู่กับขิงได้ถึงพรุ่งนี้เช้าครับ” อีวานทิ้งงานมาทันทีหลังจากได้รับเมล์จากฝ่ายบุคคลเรื่องเกี่ยวกับการฝึกงานของธันยมัย
“เวลาน้อย
