ผมต้องการคุณจริงๆนะ nc เบาๆ
2369 คำ
การทำงานตลอดช่วงเช้าเต็มไปด้วยความอึดอัดเพราะอีวานเหมือนจะไม่ใช่เจ้านายคนเดิมที่ใจดีอีกต่อไป ธันยมัยคิดว่าคงเป็นเพราะเธอปฏิเสธที่จะคบกับเขา มันคงสร้างความไม่พอให้ให้เขาอย่างมาก แต่เธอก็มีเหตุผลของเธอ
ส่วนอีวานก็คิดว่าเพราะเธอเห็นสภาพร่างกายของเขาเป็นแบบนี้จึงไม่คิดจะคบหาด้วย ชายหนุ่มทั้งน้อยใจ เสียใจ เสียหน้าและสุดท้ายมันก็กลายเป็นความโกรธ
ในอดีตไม่เคยมีผู้หญิงคนไหนที่เขาอยากได้แล้วไม่ได้ แต่ครั้งนี้เพียงเพราะปัญหาทางสายตาทำให้ถูกผู้หญิงที่ตัวเองจ้างมาช่วยงานปฏิเสธ เขาจะต้องทำให้หล่อนรู้ว่าคนอย่างอีวานถ้าอยากได้ผู้หญิงสักคนไม่มีทางที่เธอคนนั้นจะรอดจากเงื้อมมือเขาไปได้
ตลอดบ่ายวันนี้อีวานมีประชุมทางไกลกับผู้บริหาร โดยมีเธอนั่งอยู่ฝั่งตรงข้าม เขาเปิดหน้าจอประชุมสะท้อนมายังหน้าจอไอแพดอีกเครื่อง เธอคอยบอกเขาผ่านทางแอร์พอร์ตที่เขาเสียบไว้อยู่ตลอดเวลา กว่าการประชุมจะจบก็ทำเอาทั้งเขาและเธอเหงื่อตกไปตามๆ กัน และเรื่องที่คุยกับนโต๊ะอาหารเมื่อเช้าก็ไม่มีใครยกขึ้นมาพูดอีก
ธันยมัยคิดว่าเขาคงไม่คิดอะไรไปแบบนั้นกับเธออีกแล้ว บรรยากาศก็กลับมาดีขึ้นอีกครั้ง เย็นนี้หญิงสาวก็พาเขาไปเดินเล่นตามปกติ
พอกลับมาถึงบ้านก็เห็นว่าเซบาสเตียนั้นมารออยู่ที่ห้องรับแขก
“สวัสดีค่ะพี่เซบ”ธันยมัยเรียกเขาอย่างสนิทสนม เพราะคุยกันทางโทรศัพท์แทบทุกวัน
“สวัสดีครับ น้องขิง วันนี้พี่ลุ้นแทบแย่เลยตอนประชุม” เขาเองก็อยู่ในที่ประชุมด้วยและถ้าไม่สังเกตก็ไม่มีทางรู้เลยว่าอีวานนั้นมองทุกอย่างยังไม่ชัด
“ขิงก็เองก็ตื่นเต้นแทบแย่ค่ะ”
“พี่คิดไม่ผิดเลยที่จ้างน้องขิงมาช่วยอีวาน แล้วถ้าครบกำหนด 2 เดือนแล้วอยากทำงานต่ออีกไหม”
“ถ้าพี่เซบจ้างขิงก็ทำค่ะ”เธอยังมีเวลาเหลืออีกเกือบ เดือนครึ่งถึงจะเปิดเทอม ถ้าเขาจ้างต่อมันก็ดีกับเงินในกระเป๋าของเธอ
“ขิง คุณลืมไปหรือเปล่าว่าคนที่จ้างคุณคือผม ไม่ใช้เซบ” คนที่เอาแต่นั่งเงียบก็พูดออกมาด้วยอารมณ์ขุ่นมัว ทีกับเขาเธอไม่เห็นเรียกพี่บ้างเลย
“ขิงรู้ว่าคุณเป็นเจ้าของเงินเดือน แต่คนที่รับขิงเข้าทำงานคือพี่เซบ ยังไงซะ ขิงก็ต้องเอาใจพี่เซบไว้ก่อน”
“น้องขิงนี่น่ารักจริงๆ”
“พี่เซบก็น่ารักค่ะ หน้าตาก็หล่อ นิสัยก็ดี” เธอยิ้มแล้วเหลือบมองไปยังผู้ชายอีกคนที่ตอนนี้นั่งหน้าง้ำไม่พอใจเป็นอย่างมากที่ลูกจ้างทั้งสองคนเข้าขากันมากจนเขาอิจฉา
“ผมว่าคุณไปพักเถอะ ผมมีเรื่องจะคุยกับเซบต่อ”
“ค่ะ ขิงไปนะคะพี่เซบ”
ชายหนุ่มมองตามร่างที่เห็นเลือนรางไปจนกระทั่งได้ยินเสียงประตูห้องปิดเขาจึงหันมาคุยกับเซบาสเตียน
“มีอะไร ถึงได้เรียกฉันมากะทันหันแบบนี้”
“ไปคุยกันในห้อง”
อีวานเดินนำคนที่เป็นทั้งเพื่อนและผู้ช่วยไปยังห้องทำงานซึ่งอยู่ภายในห้องนอนของตัวเอง
เขาปรึกษาเรื่องงานกับเซบาสเตียนอยู่นาน ช่วงนี้เริ่มมีขาวลือว่าอีวานมีปัญหาสุขภาพจึงไม่เข้าไปที่บริษัท แม้ว่าทุกคนในที่ประชุมจะเห็นแล้วว่าชายหนุ่มนั้นยังแข็งแรง แต่ก็ยังมีคนกลุ่มหนึ่งที่คิดว่าเขากับเซบาสเตียนจัดฉากขึ้น อีวานเลยคิดว่าเขาจะไปปรากฏตัวต่อหน้าผู้ถือหุ้นในสัปดาห์หน้า
“อีวาน แล้วสายตาของนายล่ะ”
“ฉันพอมองเห็น แต่ภาพมันยังเบลออยู่ อย่างพวกบันไดหรือทางเดินก็พอมองออก” เขาเองก็ไม่สบายใจ แม้จะเห็นมากกว่าแต่ก่อนแต่ก็ยังระบุชัดไม่ได้ว่าคนตรงหน้ามีใบหน้ายังไง
“แล้วนายเห็นหน้าฉันชัดหรือเปล่า”
“ไม่ชัด แต่เห็นว่าใส่เสื้อสีอะไร”
“แล้วนายก็ยังจะไปเจอคนพวกนั้นเหรอ ฉันว่ามันเสี่ยงเกินไป”
“ฉันคิดว่าคงต้องเสี่ยง ราคาหุ้นมันดิ่งลงเร็วมาก ฉันอยากให้นายไปสืบมาว่าใครเป็นคนกระจายข่าวเรื่องที่ฉันป่วย แล้วส่งรูปผู้ถือหุ้นทั้งหมดให้ฉัน เอารูปปัจจุบันนะ และวันประชุมฉันก็ขอให้ทุกคนนั่งตามผังเดิม”
“มันจะง่ายแบบนั้นเหรอ แล้วไหนจะรายงานการประชุมอีก นายจะอ่านมันยังไง”
“ฉันคิดว่าฉันมีผู้ช่วย”
“น้องขิงน่ะเหรอ”
“นายคิดว่าจะมีใครอีกล่ะ”
“นายจะพาเธอไปสิงคโปร์ด้วยเหรอ”
“อือ ฉันจะพาเธอไปแนะนำในฐานะผู้หญิงของฉัน เธอจะเข้าร่วมประชุมและไปกับฉันทุกที่”
“ถ้านายจะทำอย่างนั้น นายก็ต้องให้เธอรู้ข้อมูลทุกอย่าง นายไว้ใจเธอใช่ไหม”
“ใช่ ฉันว่าเธอไว้ใจได้ อีกอย่าง เท่าที่ทำงานมาเธอเป็นคนมีความสามารถ”
เขาพูดอย่างมั่นใจ เรื่องงานธันยมัยทำได้ดีจนคุ้มกับค่าจ้าง ส่วนเรื่องที่เธอจะต้องไปแสดงตัวเป็นผู้หญิงของเขานั้น คงจะต้องคุยกับหญิงสาวอีกที และชายหนุ่มก็มีวิธีที่จะให้เธอยอมเป็นผู้หญิงของเขา
เซบาสเตียนชวนธันยมัยคุยไปเรื่อยเปื่อยหลังจากทานอาหารเช้า วันนี้ทั้งเธอและเขาไม่ต้องตรวจเช็กอีเมลเพราะรู้กันดีว่าเช้าวันอาทิตย์คงไม่มีใครติดต่อเรื่องงานมาอย่างแน่นอน
เสียงหัวเราะที่กังวานใสของหญิงสาวทำให้อีวานพยายามแพ่งมอง เขาอยากเห็นว่าใบหน้าของเธอจะหวานแบบเสียงที่ได้ยินหรือไม่ เรื่องนี้เคยถามเซบาสเตียน พี่แหวนรวมไปถึงคนขับแล้วแต่ทุกคนก็บอกเพียงว่าเธอเป็นแค่ผู้หญิงหน้าตาธรรมดาคนหนึ่งเท่านั้น แล้วทำไมผู้หญิงธรรมดาอย่างเธอถึงทำให้เขาอยากอยู่ใกล้ๆ ตลอดเวลา
หลังจากเซบาสเตียนกลับไปแล้วทั้งบ้านก็เหลือเพียงอีวานกับธันยมัยแค่สองคนเพราะคนขับรถกับแม่บ้านขึ้นเรือไปบนฝั่งพร้อมกับเซบาสเตียน อีวานคิดว่าเขาควรจะบอกให้ธันญมัยให้เตรียมตัวให้พร้อมสำหรับการเดินทางไปสิงคโปร์ ชายหนุ่มเรียกเธอมาพบที่ห้องหลังจากอาหารมื้อเย็นผ่านไปเกือบสองชั่วโมง
“มีเรื่องอะไรด่วนหรือเปล่าคะ” เพราะปกติเขาไม่เคยเรียกใช้งานเธอเวลานี้เลยสักครั้ง
“นั่งก่อนสิ” เขาขยับให้เธอนั่งบนโซฟาเบดตัวใหญ่ในห้องทำงาน
สีหน้าของเขาดูเคร่งเครียดกว่าเมื่อตอนกลางวันอยู่มาก ธันยมัยไม่รู้ว่าเกิดอะไรขึ้น เธอรีบนั่งลงทันที
กลิ่นหอมจากกายสาวที่นั่งแนบชิดทำให้อีวานลืมเรื่องที่จะพูดกับเธอไปจนหมดสิ้น ชายหนุ่มพยายามดึงสติของตัวเองกลับมาก่อนที่มันจะเตลิดไปมากกว่านี้
“ที่คุณพูดกับเซบตอนบ่าย ว่าคุณจะทำงานกับผมต่อ ถ้าผมจ้างคุณ”
“ค่ะ” เธอไม่รู้ว่าเขาจะจ้างต่อหรือเลิกจ้างจึงได้แต่นิ่งเงียบมองใบหน้าของอีวานด้วยความหวัง หญิงสาวยอมรับว่าอยากทำงานต่อเพราะเงินเดือนที่ได้คุ้มกับค่าเหนื่อยและยังได้เรียนรู้งานจากเจ้านายหนุ่มซึ่งเป็นประสบการณ์ที่หาซื้อที่ไหนไม่ได้ อีกเหตุผลหนึ่งที่หญิงสาวไม่อยากยอมรับคือเธอกำลังตกหลุมรักผู้ชายคนนี้
“ถ้าผมจะจ้างคุณต่อ แต่มีเงื่อนไขเพิ่มล่ะ”
“เงื่อนไขอะไรคะ ขิงขอฟังก่อนได้ไหม”
“มาเป็นผู้หญิงของผม”
เพี๊ยะ!
ฝ่ามือเล็กๆ ฟาดลงบนใบหน้าเจ้านายหนุ่ม ธันยมัยมองอีวานด้วยสายตาผิดหวังไม่คิดเลยว่าจะได้ยินคำพูดนี้หลุดออกมาจากปากของเขา
“ขิงมาที่นี่เพื่อมาทำงาน ไม่ได้มาขายตัว” เธอตะคอกใส่เขาด้วยความโมโห ก่อนจะลุกขึ้นอีวานลุกตามแล้วคว้าตัวเธอไว้จนหญิงสาวเซมาชนแผงอกกว้าง
“ปล่อยฉันนะ ฉันจะกลับห้อง ไม่ใช่สิ ฉันจะกลับออกไปจากเกาะนี้” เธอดิ้นขลุกขลักอยู่ในอ้อมแขนแกร่ง
“คิดเหรอว่าผมจะปล่อยให้คนที่พึ่งจะตบผมออกไปจากห้องนี้ง่ายๆ” อีวานโมโหจนเลือดขึ้นหน้า
“ปล่อยขิงเถอะค่ะ คุณคงไม่คิดจะทำอะไรผู้หญิงที่ไม่เต็มใจใช่ไหมคะ” ธันยมัยเลือกที่จะพูดกับเขาด้วยเหตุผล เพราะถ้าหากอีวานคิดจะทำอะไรเธอจริงๆ ก็คงสู้แรงเขาไม่ได้
“คิดเหรอว่าพูดแบบนี้ผมจะปล่อยคุณ” เสียงของเขาฟังไม่เหมือนคนเดิมเลยสักนิด
“แต่คุณมองไม่เห็นนะคะ”
“ผมแค่มองไม่ชัด แต่ส่วนอื่นผมยังใช้การได้ดี และตอนนี้มันก็กำลังอยากจะทำหน้าที่ของมันแล้ว” เขากดสะโพกแนบชิด
“คนหยาบคาย ปล่อยเดี๋ยวนี้นะ” เธอยิ่งดิ้นร่างกายก็ยิ่งเสียดสี จนเขาเริ่มหมดความอดทน
อีวานพยายามเพ่งมองผ่านความมืด เขาเห็นริมฝีปากอวบอิ่ม แม้ไม่ชัดเจนแต่มันก็ทำให้อยากลิ้มลอง ชายหนุ่มโฉบริมฝีปากร้อนเข้าไปครอบครอง มือใหญ่เลื่อนมาบีบคางมนจนเธอเผยอปากให้เขาส่งลิ้นอุ่นซ่านสอดแทรกเข้าไปลิ้มรสความหวานในโพรงปากนุ่ม เรียวลิ้นร้อนรุกไล่กระหวัดเกี่ยวเรียวลิ้นเล็กของหญิงสาว ความเร่าร้อนวาบหวามทำให้คนไร้ประสบการณ์ยืนแทบไม่อยู่ อีวานกระชับเธอมาแนบชิดยิ่งขึ้น จนทรวงอกเต่งตึงเบียดชิดกับอกแกร่ง ความนุ่มหยุ่นของเต้างามเสียดสีกับแผงอกเพิ่มความต้องการมากขึ้นเรื่อยๆ
“อื้อ” เสียงเธอประท้วงในลำคอเมื่อรู้สึกว่าหายใจไม่ออก
“ขิง ผมต้องการคุณจริงๆนะ” เสียงแหบพร่ากดต่ำ บอกความต้องการอย่างชัดเจน
“แต่ขิงไม่ต้องการ” คำพูดของธันยมัยแทบไม่มีผลต่ออีวานแม้แต่น้อย ตอนนี้ชายหนุ่มอุ้มเธอไว้ในอ้อมแขนก่อนจะพาไปยังเตียงกว้าง เพราะความเคยชินเขาจึงเดินไปโดยไม่สะดุดแม้แต่น้อย
เขาโยนลงบนที่นอนอย่างไม่ไยดี ธันยมัยจุกเกินกว่าที่จะลุกหนี ส่วนร่างสูงใหญ่ของอีวานก็ถอดเสื้อผ้าของตัวเองออกอย่างรวดเร็ว หญิงสาวเผลอมองร่างกายที่แน่นไปด้วยกล้ามเนื้อ หน้าอกแกร่งไร้ขน หน้าท้องเป็นลอนสวย แล้วก็ต้องตกใจเมื่อมองต่ำลงไปตรงกลางลำตัวของเขา ความเป็นชายที่มันใหญ่โตอวดสายตา ไม่อยากคิดเลยว่าถ้ามันเข้ามาอยู่ในร่างกายเธอนั้นจะเจ็บสักแค่ไหน เมื่อคิดได้ธันยมัยก็ขยับตัวจะหนี แต่คงช้ากว่าอีวาน ตอนนี้เขาโถมตัวทับทาบมาบนร่างกายบอบบางของเธอเรียบร้อยแล้ว
“คุณเอช อย่า! อย่า!”
เสียงนั้นฟังดูหวาดกลัวแต่เขาไม่สนใจ
ธันยมัยกรีดร้องด้วยความกลัว เธอดิ้นอย่างสุดกำลัง อีวานเหมือนสัตว์ป่าที่หิวกระหาย เขาฉีกชุดนอนของเธอออก ก่อนจะซุกไซร้ใบหน้าเขากับซอกคอขาวอย่างหื่นกระหาย ปลายลิ้นร้อนสัมผัสผิวเนียน เขาสูดกลิ่นสาวเข้าเต็มปอด กลิ่นกายเธอกระตุ้นความกระสันในตัวเขาให้พุ่งสูง
“อย่าทำอะไรขิงเลยนะคะ” แล้วเขาก็จูบปิดปากเธออีกครั้ง หญิงสาวรู้สึกหัวใจเต้นแรงขึ้น ใบหน้างามบิดไปมา พยายามจะหลุดพ้นจากเขา แต่ชายหนุ่มก็มอมเมาเธอด้วยรสจูบ จนธันยมัยแทบจะขาดใจกับประสบการณ์แปลกใหม่ที่เขามอบให้ เมื่อลิ้มรสชาติหอมหวานจากโพรงปากจนพอใจแล้ว มือใหญ่ก็สอดใต้ร่างบางปลดตะขอบราเซียออกด้วยความชำนาญ มือหนาประคองเต้างามขนาดเหมาะมือเพียงสัมผัสเขาก็รู้ว่ามันสวยงามแค่ไหน ริมฝีปากผละจากปากอวบอิ่มลงมาครอบครองทรวงงามทั้งสองข้าง ฟอนเฟ้นอย่างหลงใหล จนคนใต้ร่างเผลอแอ่นอกขึ้นด้วยความเสียวซ่าน
“อืม หวานจัง”เสียงแหบพร่ากดต่ำพอใจกับเต้างาม
หญิงสาวหายใจหอบแรงเมื่อเขาหยอกล้อกับก้อนเนื้ออย่างหิวกระหาย ธันยมัยไม่มีเรี่ยวแรงที่จะต่อว่าหรือขัดขืน เพราะตอนนี้ร่างกายของเธอร้อนจนแทบจะเผาไหม้ ความรู้สึกแบบนี้ไม่เคยเกิดขึ้นกับเธอมาก่อน ทุกส่วนของร่างกายอยู่เหนือการควบคุม
“คุณเอช พอเถอะค่ะ” เสียงห้ามนั้นแผ่วเบาแต่ร่างกายกลับทำตรงกันข้าม
“ขิง คุณหอมหวานไปทั้งตัวเลยรู้ไหม”อีวานย้ำคำพูดของตัวเองด้วยการกระทำ ตอนนี้ลิ้นของเขาปัดป่ายไปทั่วทั้งร่าง
ธันยมัยกัดริมฝีปากล่างจนมันบวมแดงเธอไม่อยากส่งเสียงออกมาให้เขารู้ว่า ตอนนี้เธอเองนั้นรู้สึกเสียวซ่านแค่ไหน
“อ๊ะ อย่าค่ะ” หญิงสาวตกใจเมื่อมือใหญ่ดึงกางเกงชั้นในตัวจิ๋วออก
“ขิง ผมต้องการคุณนะ” เสียงเขากระซิบที่ข้างใบหู แล้วเลื่อนริมฝีปากจูบบดเบียด อีกครั้ง ธันยมัยเผลอจูบกลับอย่างลืมตัว เสียงของอีวานครางอยู่ในลำคออย่างพอใจ ที่สามารถทำให้เธอตอบสนองเข้าได้
จากที่เคยต่อต้านกลับโอนอ่อน สูญสิ้นการควบคุมเพียงแค่เขานำพา เลือดในกายสูบฉีดแรง
ผู้หญิงไร้ประสบการณ์อย่างธันยมัยหรือจะต้านทานผู้ชายที่ช่ำชองเรื่องบนเตียงอย่างเขา
- ผู้เขียน
