ช่วงเวลาวันหยุดปีใหม่ผ่านไปอย่างรวดเร็วในความรู้สึกของอีวาน เพราะเขาต้องกลับไปทำงานส่วนธันยมัยก็ต้องกลับไปเรียนตามเดิม
“พี่เอชจะกลับมาหาขิงอีกทีตอนไหนคะ ขิงไม่อยากอยู่ห่างกันแบบนี้”
อีวานรั้งเอวบางเข้ามากอด สายตาเหม่อลอยไปยังผืนทะเลเบื้องหน้า เขายังไม่กล้าให้คำตอบกับหญิงสาวเพราะกลัวว่าถ้าทำไม่ได้อย่างที่พูดจะทำให้คนช่างอ้อนผิดหวัง
“กำหนดวันที่แน่นอนไม่ได้ แต่ถ้ามีเวลาพี่จะมาหาขิงแน่นอน”
“ขิงจะพยายามเข้าใจนะคะ” ธันยมัยไม่อยากให้ชายหนุ่มต้องรู้สึกลำบากใจ แม้อยากจะให้เขามาอยู่กับเธอนานๆ ก็ตาม
“ขอบคุณครับ ที่ขิงเข้าใจพี่”
“ก็พี่เป็นแฟนขิงนี่ค่ะ”
“แฟนน่ารักอย่างนี้สงสัยพี่ต้องมีรางวัลให้แล้วนะครับ”
“ขิงไม่อยากได้รางวัลสักหน่อย ขิงแต่อยากให้พี่เอชรักขิงมากๆ ก็พอ”
“พี่ก็รักขิงมาก รักเพิ่มขึ้นทุกวัน”
“พี่เอชปากหวานตลอด”
“ขิงก็หวานนะ หวานไปทั้งตัวเลย”
คำพูดแบบนี้ของอีวานทำให้ธันยมัยหน้า
