“คุณขิงคะ คุณขิงอยู่ไหนคะ ช่วยพี่แหวนด้วย” แม้บ้านวัยกลางคนวิ่งกระหืดกระหอบเข้ามาในบ้านขณะที่ธันยมัยกำลังนั่งดูทีวีอย่างสบายใจอยู่กลางห้องรับแขก
“พี่แหวนเป็นอะไรคะ ใครทำอะไรหรือเปล่า” หญิงสาวตกใจไม่น้อยกับอาการของพี่แหวน
“เปล่าค่ะ ไม่มีใครทำอะไร คือมีฝรั่งมาหน้าบ้าน ถามอะไรก็ไม่รู้พี่แหวนฟังไม่รู้เรื่อง”
“นักท่องเที่ยวหลงมาหรือเปล่า เดี๋ยวขิงออกไปดูเองค่ะ” ธันยมัยรีบลุกขึ้นจัดเสื้อยืดกับกางเกงยีนขาสั้นให้เรียบร้อยจากนั้นตรงไปยังประตูบ้าน
ผู้หญิงผมสีทองคนหนึ่งยืนยิ้มอย่างเป็นมิตร
“สวัสดีค่ะ มาหาใครคะ” ธันยมัยกล่าวทักทายด้วยภาษาอังกฤษชัดแจ๋ว
"ที่นี่บ้านของอีวานใช่ไหม ฉันมาหาผู้หญิงคนนี้” หญิงสาวผู้มาเยือนยื่นรูปถ่ายที่ธันยมัยกับอีวานถ่ายด้วยกันเมื่อครั้งที่เธอไปสิงคโปร์ให้ดู
“ฉันเองค่ะ คือผู้หญิงในรูป”
“อ๋อ คุณนี่เอง ฉันชื่อเจสสิก้าเป็นพี่สะใภ้ของอีวาน”
“อ๋อ คุณคงเป็นแม่ของน้องเอสเ
