40 นาที จากโรงพยาบาลมาถึงผับดังของพายุ รถสปอร์ตคันหรูขับเข้าไปจอดยังลานจอดที่ประจำของเขา สองเท้าแกร่งสาวเท้าเดินเข้าไปในผับหรูที่มีลูกน้องของพายุหลายคนยืนอยู่
“ คุณพายุกับคุณอาทิตย์รอคุณเมฆอยู่ครับ เชิญเลยครับ ” ลูกน้องคนสนิทของพายุเอ่ยบอกเพื่อนสนิทของเจ้านายออกไป
เมฆเดินตรงมายังห้องมืดที่มีร่างเล็กของอาจารย์สาวสองคนนั่งตัวสั่นงันงกราวกับลูกนกเปียกฝน ภายในห้องมีอาทิตย์ พายุและการ์ดของผับอีกนับสิบคน
อาจารย์พิ้งค์ที่เห็นเมฆเดินเข้ามาก็ทำใจดีสู้เสือหมายจะให้คนตรงหน้าปล่อยเธอออกไปจากห้องมืด
“ คุณเมฆปล่อยพิ้งค์ไปเถอะนะคะ พิ้งค์กลัว พิ้งค์ผิดไปแล้ว ” หญิงสาวอ้อนวอนขอร้องออกมา
“ หึ ” เมฆได้แต่หัวเราะเบาๆในลำคอ เท้าแกร่งสาวเท้าเดินเข้าไปใกล้อาจารย์สาวช้าๆ อาจารย์สาวที่เห็นชายหนุ่มเดินเข้าไปใกล้สองมือเรียวหมายจะกอดขาแกร่ง แต่เมฆหลบสัมผัสของหญิงสาวอย่างไว
” อย่าเอามือสกปรกของมึงมาโดนตัวกู “
