เมฆาร้ายพ่ายรัก

เพียงฟ้า

At Storm pub

คืนนี้ก็เป็นอีกคืนที่สามหนุ่มมารวมตัวกันจากการชักชวนของเมฆ พายุอยู่ที่นี่เป็นปกติอยู่แล้วเพราะเป็นผับของเขาๆนอนและทำงานที่นี่ ที่เมฆโทรตามมาก็คืออาทิตย์เพื่อนสนิทอีกคนของเขา

“ มึงจะตามกูมาทำเหี้ยไร ? ” อาทิตย์ที่เวลาว่างจากเรียนเขาก็ต้องทำงานอยู่ที่บ้านเหมือนกัน

ส่วนคนที่ว่างไม่คิดจะทำส้นตรีนอะไรเลยก็คือ ไอ้คุณเมฆ ลูกชายเพียงคนเดียวของท่านอธิการเพื่อนเขานั่นแหละ ทุกวันเมฆจะมาหมกตัวอยู่ที่ผับของพายุ

ตอนมามันมาคนเดียว ตอนกลับมันกลับสองคนตลอดหิ้วสาวบ่อยกว่าหิ้วข้าวมันไก่ ความเฟรนลี่ขี้เล่นของเมฆนั่นแหละคือ อาวุธร้ายของเขา

เข้ากับคนง่าย คุยกับใครก็ได้ แต่ภายใต้รอยยิ้มนั้นของเมฆซ่อนความร้ายกาจอยู่มากมาย ผิดกับเพื่อนอีกสองคนของเขา อาทิตย์ พายุ นิ่งขรึม ไม่ยุ่งกับใคร ใครก็เข้าถึงยากแต่ทั้งสามก็เป็นเพื่อนที่รักกันมาก

“ สรุปมึงตามกูมาทำไม ” อาทิตย์ถามเมฆขึ้นอีกครั้ง

“ กูจะถามเรื่องกิจกรรมรับน้อง แม่ให้กูดูแล พวกมึงช่วยกูหน่อยสิ “ เมฆโอดครวญเป็นอย่างมาก แม่ใช้งานเหมือนแม่ใช้ให้ไปตาย พายุได้แต่คิดในใจ

“ มึงไปบอกแม่ เอานิเทศมารับน้องรวมกับวิศวะ ”

“ ห๊ะ !!!! เหี้ยอะไรของมึง ” เมฆ งง กับสิ่งที่อาทิตย์พูดมาก บ้าริป่าว เอานิเทศมารับน้องรวมกับวิศวะ มันจะเป็นไปได้ไงว่ะ

“ แล้วแต่ไม่งั้นกูไม่ช่วย ” อาทิตย์พูดเสร็จก็ตั้งท่าจะลุกขึ้น แต่เมฆที่ไวกว่าหยุดอาทิตย์ได้ซะก่อน

“ เออๆ แต่มึงต้องบอกเหตุผลกูมา ” คนขี้เสือกมีหราจะยอมถามหาเหตุผลขึ้นมา

“ กูไม่บอก ”

“ ไอ้เหี้ย อาทิตย์แม่ถามกูตายแน่ ” พายุนั่งฟังเพื่อนสองคนคุยกันเงียบๆแต่ในใจก็นึกสงสัยอาทิตย์อยู่ไม่น้อย

“ ไอ้พายุ มึงไม่เอาปากมา ? ” เมฆที่คร่ำครวญอยู่คนเดียว พายุไม่พูด ไม่แสดงความคิดเห็นอะไรเลยมันทำให้คนที่ไฟลนก้นอยู่อย่างเมฆหงุดหงิดขึ้นมา

“ ปากกูมีแต่กูเอาไว้ฟ้องแม่มึงเรื่องมึง !! ”

“ ไอ้เหี้ย ยุ กูจะเผาบ้านมึง ”

“…… ”

อีกด้าน

เพียงฟ้าลูกสาวเจ้าของโชว์รูมรถหรู ลูกสาวเพียงคนเดียวของคุณชาติชายกับคุณหญิงประกาย สาวสวยที่เพรียบพร้อมไปทุกอย่าง ยกเว้นปาก ปากจัด ปากร้าย ลงให้ใครเป็น ไม่เคยคิดยอมใคร สู้ได้สู้ ชนได้ชน ผู้เป็นแม่อย่างคุณประกายค่อนข้างหนักใจกลับนิสัยของลูกสาว

สาวน้อยอายุ 19 ปีที่เพิ่งเข้ามหาลัยไปหมาด ๆเธอเลือกเรียนนิเทศศาสต์เพราะไม่รู้จะเรียนอะไรดี นี่คือเหตุผล

ความเปรี้ยวเยี่ยวราดของเธอก็มีมาตั้งแต่เด็กๆ สาวสวยสุดเซ็กซี่แต่งตัวเก่ง ช้อปเก่งเวลาว่างเดินหาตามห้างเจอเธอแน่ ที่สิงสถิตย์ของก็ห้างหรูเท่านั้น

แบรนด์เนมยี่ห้อไหน รุ่นไหน คอลใหม่ คอลเก่าเพียงฟ้ารู้หมด รุ่นไหนเข้าวันไหนเพียงฟ้ารู้หมด

ตามประสาลูกสาวคนเดียวของบ้าน ผู้เป็นพ่ออย่างคุณชาติชายตามใจเสียยิ่งกว่าอะไร ลูกสาวอยากได้อะไรคุณชาติชายประเคนให้ทุกอย่าง

เพียงฟ้าถึงจะเป็นคนดื้อรั้นแต่ก็ไม่ใช่กับทุกคนกับครอบครัวเธอจะน่ารักเสมอ

เช้าวันใหม่ที่มหาลัยชื่อดังย่านใจกลางเมือง

เหล่านักศึกษาปี 1 ที่ดูจะวุ่นวายกับการเปิดภาคเรียน การเปลี่ยนที่เรียน และการหาเพื่อนใหม่ เพียงฟ้ากวาดสายตาหาคนที่เธอคิดว่า เธอถูกชะตาที่สุดเพื่อที่จะได้เป็นเพื่อนสนิทเพียงคนเดียวของเธอ เธอถือคติที่ว่า เพื่อนไม่ต้องมีเยอะมีเพื่อนดีแค่คนเดียวเธอก็พอแล้ว

สายตาสวยคมดันไปเห็นเขากับหญิงสาวน่ารักที่ยืนเก้ๆกังๆอยู่

“ สวัสดีเธอก็ปีหนึ่งใช่ไหม “ เพียงฟ้าทักทายสาวน้อยหน้าใสออกไป

” ใช่ สวัสดี เธอเดินหาตึกเรียนอยู่เหมือนกันหรอ “

“ ใช่ เธอเรียนคณะอะไร เราเรียนนิเทศ ศิลปะ การแสดง ”

“ คณะเดียวกันเลย เย้ !!! ดีใจจัง เราเป็นเพื่อนกันได้ใช่ไหม “ สาวน้อยหน้าใสเอ่ยถามเพียงฟ้าขึ้น เธอรู้สึกเอ็นดูเพื่อนใหม่ตรงหน้าของเธอมาก

“ ได้สิ ” ทั้งสองที่เพิ่งเจอกันไม่กี่นาทีก่อนหน้าแต่เพราะรู้สึกถูกชะตากันมันเลยทำให้เข้ากันได้ง่ายๆ

ทั้งสองเดินหาห้องเรียนกันสักพักก็เจอ สองสาวก้าวเท้าเข้าไปในห้องเรียนของตัวเองสายตาไปจดจ้องอยู่กลับหญิงสาวอีกคนที่นั่งอยู่คนเดียว

เพียงฟ้าได้แต่คิดเจอเหยื่ออีกรายแล้ว ทั้งสองเดินไปหาอีกคนที่นั่งอยู่

“ สวัสดี ”

“ ตรงนี้มีคนนั่งไหม ? ”

“ ไม่มี นั่งสิ ”

สองสาวก็นั่งลงตรงที่หญิงสาวอีกคนนั่งอยู่ก่อนแล้วทั้งสามใช้เวลาในการทำความรู้จักกันไม่นานก็สนิทกัน ราวกับว่าฟ้าส่งให้มาเป็นเพื่อนรักกันสะงั้น

เพื่อนใหม่ที่ทั้งสองเพิ่งรู้จักชื่อว่า รินลดา ทั้งสามมีรูปร่างที่คล้ายกันมากสวยหุ่นดี แต่เพียงฟ้าที่จะจัดจ้านกว่าอีกสองคนมาก

สาวสวยสุดเซ็กซี่ใส่เสื้อรัดๆกระโปรงทรงเอสั้นๆ ใครเห็นเป็นต้องหวั่นไหว แต่มีอยู่คนนึงที่เห็นแล้วรู้สึกหงุดหงิดซะงั้น

ใส่สั้นขนาดนี้แก้ผ้าเดินเลยก็ได้มั้ยว่ะ

เมฆที่นั่งมองสามสาวเดินผ่านจุดที่ตัวเองนั่งรอเพื่อนอยู่ในตาคมมองสามสาวอย่างไม่วางตาแต่ที่เป็นจุดสนใจที่สุดก็ยัยคนที่ใส่กระโปรงสั้นๆนั่น

สวยนะ หุ่นดีนะ แต่นุ่งผ้า นุ่งผ่อน อะไรว่ะ ความคิดในหัวเมฆที่มีต่อสาวสวยอย่างเพียงฟ้า เป็นน้องกูละมึงกูจะเผาทิ้งซะให้หมดไอ้ชุดแบบนั้น

“ มองอะไรของมึง ” พายุที่เดินมาเห็นเพื่อนนั่งมองอะไรอยู่ไม่วางตาเอ่ยถามขึ้น

“ ก็ยัยนั่นไง แต่ตัวซะ กูนึงว่าแหนมรัดซะ ” เมฆชี้ให้พายุดูเพียงฟ้าที่กำลังเดินอยู่กับเพื่อนอีก 2 คน พายุพิจารณาทั้ง 3 อยู่นาน

“ ผู้หญิงก็งี้มั้ยว่ะ กูเห็นเขาก็ใส่แบบนี้กันทั้งนั้นที่มึงหิ้วไปกินแต่ละคนแต่งเต็มกว่าคนนั้นอีกนะ ” พายุพูดความจริงในสิ่งที่เห็นที่คนนั้นใส่เบามากเมื่อเทียบกับคนที่เมฆเคยหิ้วไปกิน

เมฆเมื่อนึกขึ้นได้ว่าสิ่งที่เพื่อนพูดมันเรื่องจริงเลยไม่คิดพูดอะไรต่อแต่สายตายังจับจ้องอยู่ทีเพียงฟ้าอย่างไม่ลดละ

พายุที่จับสังเกตุเพื่อนได้ก็นึกขำเมฆในใจ ความขี้เสือกของเพื่อนเขานี่มันสุดยอดจริงๆ ถ้ามันขยันช่วยแม่มันทำงานเหมือนที่ขยันเสือกเรื่องชาวบ้าน ป่านนี้แม่มันคงยกมหาลัยนี้ให้มันไปแล้ว คนอะไรเสือกไม่พัก ทุกเรื่อง

^^