อากิระลุกขึ้นเดินมาที่มารินะเขาจับไปที่ปลายคางของเธอแล้วบีบแรงๆ
" โอ้ยย อากิคุงฉันเจ็บ!!"
" มันก็คงไม่เจ็บเท่ามีนาหรอก..."
เขาสะบัดหน้ามารินะให้หันไปตามแรงมือของเขาก่อนที่เขาจะ เดินกับไปที่นั่ง เขาหันมามองหน้าเธอก่อนที่จะยกยิ้มที่มุมปากขึ้นการยิ้มครั้งนี้มันเป็นการยิ้มที่เยือกเย็นจนไม่มีใครที่จะเข้ามาใกล้อากิระเลยแม้แต่พ่อของเขาเอง ลูกน้องคนที่เขาสั่งให้ไปเอาของมาก็เดินถือลังเข้ามาแล้วเดินมาทางเขาก่อนที่จะวางลังนั้นข้างๆเขา
" พวกมึงเอาไอ้2คนนี้ไปฝั่งให้เรียบร้อย ไม่สิ!!เอามันไปเผาให้สิ้นซากอย่าให้เหลือแล้วพวกมึงก็จัดการให้เรียบร้อยเหมือนไม่มีอะไรเกิดขึ้นพวกมึงเข้าใจใช่ไหมว่าต้องทำยัง??"
" ครับ "
" งั้นก็ไปได้ล่ะ เดี๋ยวกูมีโบนัสให้ ไปได้ล่ะ"
" ครับ"
แล้วลูกน้องก็ลากร่างที่ไร้วิญญานของทั้ง2คนไปจัดการทุกคนแบ่งหน้าที่กันทำจนภายในโกดังเหมือนไม่มีอะไรเกิดขึ้น ส่วนมารินะที่นั่งอยู่ด้วยท่
