มีนาอยู่เฝ้าอากิระต่ออีกหลายวัน จนวันนี้อากิระก็ได้ออกจากโรงพยาบาลแต่กับไม่เห็นมีนา ทำให้เขามีสีหน้าเศร้าลงอย่างเห็นได้ชัด
" เฝ้ามาได้ตั้งหลายวันแต่วันออกจากโรงพยาบาลดันติดธุระเฉย"
เสียงเอสพูดขึ้นพร้อมกับมองหน้าเพื่อนตัวเองที่นั่งอยู่บนรถเข็นดิวเข็นอากิระมาขึ้นรถที่จอดรออยู่หน้าตึก
" พูดมากนะมึงไอ้เอส"
" ก็กูพูดความจริงป่ะ??"
" ไปกับบ้านได้ล่ะแม่กูรออยู่"
" ไอ้ฟิวไปไหนว่ะหายไปตั้งแต่เมื่อกี้ล่ะ??"
" ก็ให้มันไปเอารับยาไม่ใช่เหรอ อ๊ะ!!นู้นไง!!มาล่ะวิ่งหน้าตั้งมาเลย"
" ยามาแล้วลูกพี่ ไปเรากลับบ้านกันเมื่อกี้คุณท่านพึ่งโทรมาด้วย"
" เอ่อ งั้นไปขึ้นรถเลยไอ้คนป่วย"
แล้วอากิระกับทุกคนก็ขึ้นรถกลับบ้านกัน ดิวเป็นคนขับให้เหมือนเดิมเพราะคุณท่านไม่ไว้ใจใครให้มาขับให้
พอดิวขับมาถึงบ้านแม่ของอากิระก็เดินออกมารับเขาที่หน้าบ้าน
" อ้าวววมากันแล้ว มามาเข้าบ้านกันก่อน เดินดีๆนะลูก"
" ครับ ผมเดินเ
