“ตอนงานวันเกิดสรคุณภูมิอยู่แค่แป๊บเดียวเองสรเสียใจนะคะ” อัปสรเธอแสร้งตีหน้าเศร้าถึงแม้ภูมิจะทำหน้านิ่งไม่แยแสอะไรก็ตาม
“แล้วทำไมคุณสรต้องเสียใจด้วยล่ะครับ” ถามอย่างรำคาญจนทำให้อยากจะออกไปให้พ้น ๆ ซะตรงนี้เพราะรู้สึกสะอิดสะเอียนพวกผู้หญิงที่เขาไม่เอาแต่พยายามประเคนให้เขาทุกครั้งไป ถึงแม้จะเงินหนาก็ตามแต่เขาไม่ชอบและรู้สึกรังเกียจแทน
“พูดแบบนี้สรยิ่งเสียใจนะคะ สรก็กำชับคนไปแล้วว่าวันเกิดสรอยากให้คุณภูมิเป็นคนถือเค้กมาให้ เงินสรก็จ่ายไปแล้วแต่ไม่เห็นภูมิเลยนี่ค่ะ”
“ผมเอาเงินคืนคุณก็ได้นะครับ”
“สรไม่ได้กลับมาทวงเงินนะคะ สรแค่อยากให้คุณรู้ว่าสรชอบคุณ อยากให้คุณลองเปิดใจให้สรดู คบกับสรคุณมีแต่ได้กับได้นะคะ”
“พอดีผมเป็นพวกชอบเลือกกินนะครับ ผมคงต้องขอตัวก่อน ไอ้หรั่งพรุ่งนี้สรุปยอดขายมาให้กูด้วย”
“ครับนาย”
อัปสรยืนหน้าเหวอเพราะไม่คิดว่าชายหนุ่มเจ้าของสถานบันเทิงแห่งนี้จะตอกกลับตนให้อับอายได
