ทิวานั่งลงบนเตียงในห้องนอนประจำสนามแข่งของมาเฟียหนุ่ม หลังจากเขาทำแผลเสร็จเรียบร้อยก็พาตัวเธอมาที่นี่ ภายในห้องขนาดไม่ใหญ่มากเพราะใช้เพียงชั่วคราวเท่านั้นทว่ากลับครบครันไปด้วยข้าวของเครื่องใช้
หญิงสาวได้คุยกับเพื่อนสนิทผ่านโทรศัพท์มือถือ ได้ยินน้ำเสียงสดใสของคนที่ใจนึกเป็นห่วงซึ่งคาดว่ากำลังนั่งทานขนมอยู่ก็ทำเอาเบาใจลงไป มากโข ลำพังตัวเธอจะลงเหวหรือตกนรกก็ไม่มีอะไรให้กลัวแล้ว แต่ทว่ากลับเป็นคนที่แสนดีและอยู่เคียงข้างมาตลอดอย่างชบาไม่ควรมาเจออะไรแบบนี้
“ทิวา”
เสียงเรียกไม่หยุดหย่อนดังขึ้นอยู่นานหลายนาทีหลังทิวาล็อกประตูขังตัวเองอยู่ในนี้ ก่อนจะได้ยินเสียงดังขึ้น...ดังขึ้นจนคนตัวเล็กทนไม่ไหวต้องกระชากประตูเปิดออก เห็นร่างสูงยืนยกยิ้มกว้างมอบให้ก็ถอนหายใจออกมาเบาๆ
“อะไรอีกคะ”
“เฮียขอนอนด้วย”
“ไม่ค่ะ”
“ใจร้ายเกินไปแล้ว เฮียเจ็บแขนอยู่นะจะให้ไปนอนโซฟาแข็งๆ ได้ยังไง”
“งั้นทิวาจะไปนอนที่โ
