“ไม่ได้หรอกค่ะ เอาลูกไปส่งพี่เลี้ยงเถอะ เดี๋ยวลูกตื่นมาเห็นภาพบาดตาแบบนั้นมันไม่ดีเอา” เพียงธารยอมเฉลยจนได้ เธอให้เขานำบุตรชายไปให้พี่เลี้ยงก่อน เพราะเธอมั่นใจว่าคืนนี้เขาจะจัดหนักอย่างแน่นอน แล้วถ้าลูกตื่นมาเห็นบทรักระหว่างเขาและเธอ ลูกชายอาจจะจำติดตาได้ เธอไม่รู้จริงๆ ว่าพัฒนาการของเด็กนั้นมันไปไกลแค่ไหน
“ที่รักพูดจริงๆ เหรอ” ภีมวัจน์เอ่ยถามด้วยแววตาวาว ตอนนี้เขาดีใจเป็นอย่างมาก ในที่สุดคืนนี้เขาก็จะได้จัดหนักภรรยาของเขาแล้ว ส่วนภรรยาของเขาอย่างเพียงธารได้แต่ส่ายหน้าด้วยความระอา เป็นเอามากจริงๆ เธอก็ไม่รู้ว่าเอาจริงๆ แล้วเธอคิดผิดหรือคิดถูกที่หลงรักเขา
“พูดจริงสิ แต่เอาลูกมาหอมก่อน สงสารแก พ่อก็บ้ากาม ทำไมต้นข้าวของแม่น่าสงสารขนาดนี้นะ” เพียงธารเอ่ยออกมา ก่อนที่จะอ้าแขนรับตัวบุตรชาย ทำยังกับต้องร่ำลากันไปยังดินแดนที่แสนไกลอย่างนั้นแหล่ะ ทางด้านผู้เป็นสามีก็เจ็บกับคำว่าบ้ากามของผู้เป็นภ
