“ทีหลังอย่าทำแบบนี้อีกนะคะ ไม่งั้นธารกับลูกจะหนีไปอีก คราวนี้คุณจะไม่มีวันได้เจอพวกเราอีกแน่นอน” เพียงธารยังไม่หายงอนที่เขาล้อเล่นกับความรู้สึกของเธอ เขาไม่รู้หรอกว่าจากที่บ้านมาถึงที่นี่ เพียงธารหัวใจแทบจะหยุดเต้นเพราะว่าเธอเป็นห่วงเขามาก
“ทีหลังฉันจะไม่ทำแบบนี้แล้ว แต่งงานกันนะเพียงธาร” ภีมวัจน์ยังคงคุกเข่าอยู่พร้อมกับช่อดอกไม้ ก่อนที่มือหนาของเขาจะคว้าแหวนที่เตรียมมาออกมาเตรียมพร้อมสำหรับสวมให้กับหญิงสาว
“ก็ได้ค่ะ” เพียงธารตอบรับอย่างวางท่า
“ไชโย” ภีมวัจน์ตะโกนออกมาด้วยความดีใจ แล้วจึงบรรจงสวมแหวนที่นิ้วนางข้างซ้ายของหญิงสาว พร้อมทั้งส่งช่อดอกไม้หอมกรุ่นให้กับเธอ ก่อนที่จะถลันตัวขึ้นมากอดหญิงสาวไว้แน่นด้วยความดีใจ ในขณะที่เพียงธารก็เลิกวางฟอร์มแล้วหลุดยิ้มออกมา
“ไม่ต้องกอดแน่นขนาดนั้นก็ได้ค่ะ” เพียงธารเอ่ยออกมาอย่างหมั่นไส้อาการของชายหนุ่ม
“ไม่กอดแน่นได้ยังไงล่ะ ก็ฉันรักเธอนี่นา รั
