เช้าวันต่อมา...
“เสร็จหรือยังเมียจ๋า” ภีมวัจน์เข้ามากอดหญิงสาวไว้ ก่อนที่จะคลอเคลียหญิงสาวไม่ห่าง
“เร่งจังเลยค่ะ เดี๋ยวธารไปเองก็ได้” เพียงธารหน้างอเล็กน้อย
“ไม่ได้หรอกเดี๋ยวใครมาแอบจีบเมียฉัน ฉันต้องไปส่งเท่านั้น” ภีมวัจน์เอ่ยด้วยความหึงหวง เขาตังกฏใหม่กับเธอ โดยตลอดสองเดือนต่อจากนี้ จนกว่าเธอจะเรียนจบ สามีแก่ของเธอจะทำหน้าที่คอยรับส่งเธอ เพราะเขาไม่ต้องการให้ใครมาขายขนมจีบให้กับหญิงสาว
“งั้นปล่อยเลยค่ะจะรีบแต่งตัว รู้ตัวบ้างมั้ยคะว่าทำประเจิดประเจ้อจนคนงานในบ้านเอาไปนินทาหมดแล้ว” เพียงธารดุชายหนุ่มอย่างไม่จริงจังมากนัก เพราะตอนนี้เขาแสดงออกชัดเจนถึงสถานะของเธอ ทำให้เธอได้ยินสาวใช้ในบ้านแอบซุบซิบกันเรื่องระหว่างเธอกับเขา หญิงสาวรู้สึกเขินอายเป็นอย่างมาก แต่เธอก็ห้ามชายหนุ่มไม่ได้เลยด้วยซ้ำ
“จะเป็นไรไปล่ะ เพราะยังไงถ้าเธอเรียนจบเราก็ต้องแต่งงานกันอยู่แล้ว” ภีมวัจน์กล่าวอย่างไม่รู้ร้อ
