โซ่สวาทเมียเด็ก

ผู้มีพระคุณ...3

“โอเคค่ะคุณภีม เชิญนั่งลงรับประทานอาหารเช้าได้แล้วค่ะ” เพียงธารผายมือพร้อมกับแสดงท่าทางล้อเลียนพนักงานเสิร์ฟในห้องอาหาร ซึ่งมันทำให้ชายหนุ่มหลุดหัวเราะออกมา

ตั้งแต่ที่เพียงธารมาอยู่ที่นี่กับเขา โลกที่เคยมืดมนของเขาก็เปลี่ยนไป เธอทำให้โลกของเขาดูมีชีวิตชีวาขึ้น แต่ตอนนี้เขากำลังข้ามเส้นของผู้ปกครองไปแล้ว เขามองเพียงธารเป็นผู้หญิงคนหนึ่งไม่ใช่เด็กในปกครองอีกต่อไป

แต่ไอ้ครั้นจะให้คนอย่างเขาเป็นสมภารกินไก่วัดเขาก็ทำไม่ได้เหมือนกัน ดังนั้นเขาจึงเลือกที่จะศึกษาผู้หญิงหลายๆ คนที่เข้ามาเกี่ยวพันตัวเขา แต่ไม่ว่าจะพยายามเท่าไหร่ เขาก็ยังไม่สามารถลบสาวน้อยที่อยู่ตรงหน้าไปจากใจเขาได้เลย และยิ่งนานวันความผูกพันระหว่างเขาและเธอจะมีมากขึ้น

ถึงแม้เขาจะพยายามกำหนดเส้นสำหรับทั้งคู่เท่าไหร่ แต่ดูเหมือนว่าคนตรงหน้าจะทำให้เขาใจสั่นไหวขึ้นเรื่อยๆ นี่ถ้าเพียงธารรู้ถึงสิ่งที่อยู่ในใจของเขา เธอคงต้องมองว่าเขาเป็นเฒ่าหัวงู เป็นสมภารกินไก่วัดอย่างแน่นอน ซึ่งความลับที่อยู่ภายในใจของเขาจะไม่มีวันให้หญิงสาวล่วงรู้เป็นอันขาด

“เดี๋ยวเถอะ ชอบเล่นจริงนะเรา แล้ววันนี้มีเรียนกี่โมง” ภีมวัจน์เอ่ยถามหลังจากที่เขานั่งลงประจำที่เรียบร้อยแล้ว

“มีเรียนบ่ายค่ะ ก็เลยทำแกงกะหรี่ให้คุณภีมทานไงคะ” เพียงธารเน้นเสียงคำว่ากะหรี่เสียจนชายหนุ่มแทบสำลักอาหาร ก่อนที่เขาจะส่งสายตาดุเธออีกครั้ง หญิงสาวแค่แสร้งหวาดกลัว แล้วก้มหน้ารับประทานอาหารก่อนจะแอบยิ้มออกมาด้วยความพอใจ แค่ได้จิกกัดเขาเล็กๆ น้อยๆ แค่นี้ก็ได้ระบายความอึดอัดที่เห็นเขาควงคนอื่นไม่ซ้ำหน้าได้แล้ว

ถึงแม้จะไม่พอใจแค่ไหน แต่เพียงธารก็ไม่สามารถแสดงออกถึงความรู้สึกที่เธอมีต่อเขาได้ ด้วยกลัวว่าหากเธอเอ่ยมันออกไป เธออาจจะไม่ได้อยู่กับเขา ดังนั้นเธอจึงเลือกที่จะเก็บความรู้สึกที่เธอมีต่อเขาไว้ในใจ เพราะเธอรู้ว่ามันไม่มีวันสมหวังเลยก็ตาม