"ปละ...ปล่อยเราได้แล้ว" เสียงร่างเล็กเอ่ยบอกเจ้าของมือหนาที่คว้าข้อมือเธอเอาไว้
"..." คอปเตอร์ทำตีมึนไม่สนใจ
"คอปเตอร์!"
"หึ โกรธเป็นด้วยแฮะ" ใบหน้าหล่อดูดียกยิ้มบอกพลางยอมปล่อยข้อมือเล็ก ทว่าซัมมายด์ยังคงแสดงสีหน้าเอาเรื่องอยู่เช่นเคย
"อะไร ฉันก็ปล่อยแล้วไง"
"อยู่ ๆ มาลากเราไปแบบนี้ ไม่ดีเลยนะ"
"หึ ก็เธออยากออกมาจากตรงนั้นไม่ใช่เหรอ"
"..." ร่างบางก็เงียบ
"อึดอัดแล้วจะยืนอยู่ทำไม หัดปฏิเสธคนซะบ้าง"
"เราก็พยายามปฏิเสธคอปเตอร์อยู่นะ"
"ยกเว้นกับฉัน" ช่างภาพหนุ่มยักคิ้วเอ่ยบอกด้วยท่าทีกวนประสาท ซัมมายด์ที่เห็นจึงอดไม่ได้ที่จะเอ่ย
"คอปเตอร์นี่ยังเหมือนเดิมเลยนะ"
"แต่เธอไม่นะ"
"ฮ...ฮะ?"
"ฉันแค่คิดว่า เธอดูไม่สดใสยิ้มง่ายเหมือนตอนเรียนตอนนั้น" ทันทีที่คนตัวสูงพูดจบ เจ้าของใบหน้าใสก็ชะงักนิ่งไป
"แต่ก็นะ ชีวิตคนเราเจออะไรมาตั้งมาก จะให้เหมือนเดิมตลอดไป ก็คงไม่ได้" ชายหนุ่มพูดขึ้นด้ว
