"ห้องไม่เก็บเสียง..."
"...แต่ถ้าอยากให้มันรู้ ก็ร้องอีกดัง ๆ” พูดจบ มือหนาก็ผละออกจากเรียวปากเล็กในทันทีด้วยสีหน้าราบเรียบพร้อมกับจับร่างเล็กกระแทกกระทั้นเข้าใส่ด้วยความหนักหน่วง ทำเอาร่างบางสั่นคลอนไปตามแรง ทว่าก็พยายามเม้มปากแน่นไม่หลุดเสียงครางออกมา
ปึก! ปึก! ปึก!...
ก๊อก ๆ
"หลับแล้วจริง ๆ ใช่ไหม..." เสียงคอปเตอร์ตะโกนถาม ก่อนที่ความเงียบงันจะปกคลุม บ่งบอกได้ว่าอีกคนได้กลับไปยังห้องของเขาแล้ว โดยทันทีที่บริเวณด้านนอกเงียบลง ซัมมายด์ที่ทนไม่ไหวก็จำต้องปล่อยเสียงครางออกมา
"อ...อื้อ! จอร์แดน เราจุก..." เรียวปากเล็กเอ่ยบอก รวมถึงขาเรียวเล็กของเธอที่เริ่มหมดแรงลงเรื่อย ๆ จากการถูกยกจับตอกอัด นักศึกษาแพทย์หนุ่มที่รับรู้ได้ถึงเรี่ยวแรงที่เริ่มทรงตัวไม่อยู่ของคนตรงหน้า ก็จัดการจับร่างบางลงนอนหงายบนเตียงขนาดใหญ่พร้อมกับโถมกายเข้าใส่ด้วยความรวดเร็วเพื่อร่วมรักด้วยความดุเดือดต่อ
ตับ! ตับ!
