หนึ่งปีผ่านไป...
มือหนาของคุณพ่อมือใหม่หยอกเย้าอยู่ที่แก้มนุ่มของลูกน้อยวัยสามเดือนด้วยความอบอุ่นแววตาเต็มไปด้วยความสุขล้นที่มี ด้านซัมมายด์ที่นั่งอยู่ด้านข้างคนรักก็ยิ้มเล่นอยู่กับลูกสาวตัวน้อยของตัวเอง
"หิวหรือยังครับ" เสียงทุ้มของคนเป็นพ่อเอ่ยถามทารกน้อยที่นอนอยู่บนตักแกร่ง ซึ่งเด็กน้อยที่ไร้เดียงสาก็นอนยิ้มมองคนเป็นพ่อแม่ด้วยความไม่รู้เรื่องอะไร ใบหน้าจิ้มลิ้มนั้นเต็มไปด้วยความน่าเอ็นดู
"น่าจะอิ่มอยู่นะ จอร์แดนเพิ่งป้อนลูกไปเองไม่ใช่เหรอ" ร่างบางหันถามคนรักด้วยรอยยิ้มหวานสดใสเหมือนเคย โดยตั้งแต่ที่เธอตั้งท้องจนคลอดลูกน้อยออกมา จอร์แดนก็ยังคงคอยดูแลและช่วยเลี้ยงดูลูกน้อยเป็นอย่างดี เขาเบางานลงอย่างเห็นได้ชัดเพื่อจัดสรรเวลาให้ครอบครัวเป็นหลัก
"เผื่อลูกหิวอีก"
"พอแล้ว กินเยอะเดี๋ยวท้องอืดนะ เป็นหมอจริงไหมเนี่ย"
"..." คนตัวสูงก็นิ่ง พอเป็นเรื่องของตัวเอง บางทีเขาก็มักจะเผลอลืมไป
"
