บำเรอรักบ่วงหัวใจ

เธอหายไปไหน...2

โลกทั้งใบของแทนคุณเหมือนหยุดหมุน เขายืนนิ่งอยู่อย่างนั้นนานแสนนาน ความรู้สึกสูญเสียบางอย่างกัดกินหัวใจอย่างรุนแรง เขาไม่เคยคิดเลยว่าเด็กผู้หญิงที่ถูกหมั้นหมายไว้ตั้งแต่เล็ก จะกล้าทิ้งเขาไปโดยไม่บอกกล่าว

"ยังไงผมก็จะแต่งงานกับเอื้อยครับ คุณน้าไม่ต้องห่วง ผมจะไปตามเอื้อยกลับมาเอง ไม่ว่าอะไรที่เอื้อยเข้าใจผิด ผมจะแก้ไข ภรรยาของผมต้องเป็นเอื้อยคนเดียวเท่านั้นครับ" แทนคุณเอ่ยออกมาเสียงเครียด แต่เขาหมายความตามที่เขาพูดจริงๆ เขาไม่มีทางปล่อยเพียงดาวไปไหน เธอต้องแต่งงานกับเขาเท่านั้น ไม่ว่าเธอจะหนีไปสุดหล้าฟ้าเขียวขนาดไหน เขาก็ต้องการเธอกลับมาให้ได้

"ถ้ามันเป็นอย่างนั้นน้าก็เบาใจเพราะตอนนี้น้าห่วงเอื้อยมาก แต่ไม่รู้จะไปตามที่ไหน นี่คุณอารยะก็ออกตามหาตามบ้านเพื่อนของยัยเอื้อย แต่ก็ยังไม่ส่งข่าวกลับมาเลย" คุณอรทัยเอ่ยด้วยความผิดหวัง เพราะตอนนี้บิดาของเพียงดาว นั่นก็คือคุณอารยะ ก็ออกตามหาบุตรสาวของท่านอย่างเร่งรีบ

"ไม่ต้องห่วงครับ ไม่ว่ายังไงผมก็ต้องตามเอื้อยกลับมาให้ได้ ถ้าอย่างนั้นผมขอตัวก่อนนะครับ ผมต้องรีบไปตามหาเอื้อย" แทนคุณเอ่ยออกมาด้วยน้ำเสียงจริงจัง ไม่ว่ายังไงเขาก็ต้องตามหาหญิงสาวให้เจอ การแต่งงานจะต้องเกิดขึ้นไม่ว่าเธออยู่ซีกไหนของโลกก็ตาม

ชายหนุ่มเดินออกจากบ้านของหญิงสาวด้วยความผิดหวัง แทนที่เขาจะได้เจอเธอเขาอุตส่าห์พยายามไม่มาเจอเธอ เพื่อให้เธอโฟกัสกับการเรียน แต่เมื่อเขารู้ว่าเธอเรียนจบ เธอกลับเลือกที่จะหนีเขาไป มันเกิดอะไรขึ้นกับเธอกันแน่

“เอื้อย ทำไมต้องหนีพี่ไปแบบนี้ มีอะไรทำไมไม่คุยกับพี่ดีๆ” เขาพึมพำชื่อเธอ น้ำเสียงเต็มไปด้วยความเจ็บปวดและความเสียดาย มันไม่มีสัญญาณใดเลยที่บอกว่าเธอจะหนีเขาไป อยู่ดีๆ เธอก็หนีเขาไปแบบไม่มีเยื่อใย คนอย่างเขาไม่มีทางปล่อยมือจากเธอหรอกนะ

มือหนากำเข้าหากันแน่น ความรู้สึกในอกตีวนจนแทบหายใจไม่ออก แต่ท่ามกลางความเจ็บปวดนั้น แทนคุณรู้เพียงอย่างเดียว เขาจะไม่ปล่อยให้เพียงดาวหลุดหายไปจากชีวิตตลอดกาล ไม่ว่าจะต้องตามไปไกลแค่ไหนก็ตาม

เมื่อไม่มีเบาะแสอะไรเพิ่มเติม แทนคุณก็เดินคอตกออกจากบ้านของหญิงสาว เขาเฝ้าครุ่นคิดเรื่องของเธออยู่ตลอดทั้งวัน และตอนนี้เขานั่งอยู่ในห้องทำงานของเขา ดวงตาเพ่งไปที่สิ่งของบางอย่าง แสงไฟสีเหลืองนวลส่องกระทบกับแฟ้มเอกสารงานแต่งงานที่ถูกเปิดค้างไว้ หน้าเอกสารระบุวันเวลาอย่างชัดเจน ฤกษ์งามยามดีหลังจากเพียงดาวเรียนจบไม่นาน ครอบครัวทั้งสองฝ่ายก็ต่างเห็นชอบกันแล้ว

แทนคุณนั่งนิ่งอยู่หลังโต๊ะทำงาน มือหนาคลายแฟ้มออกช้าๆ สายตาเต็มไปด้วยความสับสน เขาไม่เข้าใจเลยว่าทำไมเพียงดาวถึงเลือกเดินทางไปโดยไม่บอกกล่าว ทั้งที่อีกไม่นานเธอก็จะได้เป็นเจ้าสาวของเขา

“เอื้อย เธอหนีพี่ไปทำไม” เสียงทุ้มต่ำของเขาแผ่วเบา แต่หนักแน่นราวกับก้อนหินถ่วงอยู่กลางใจ นี่เป็นคำถามที่เขาถามออกมาไม่รู้กี่ครั้งของวันแล้ว หลังจากที่เขารู้ว่าเธอหนีไป มันเป็นปริศนาที่เขาไม่สามารถหาคำตอบได้เลย นอกเสียจากว่าเขาพบตัวเธอแล้ว