"จะไล่กันเเล้วเหรอ" ทำท่าน่าสงสารเหมือนลูกหมาหงอยเชียว ปทิตานึกหมั่นไส้เขาในใจ
"ไม่ไล่ก็ได้ค่ะ นี่ก็ดึกแล้ว ขับรถกลับคงไม่สะดวกฉันจะขึ้นไปพาลูกเข้านอนแล้ว ส่วนคุณจะค้างที่นี่ก็ได้ค่ะ" หมาหงอยเมื่อครู่ดีใจเหมือนคนถูกรางวัลที่หนึ่งเสียแล้ว "แต่ค้างตึกใหญ่คงไม่สะดวก มีบ้านหลังเล็กที่เชื่อมกับตึกใหญ่กับสระบัวหลังบ้านเป็นบ้านน้าเมศที่ยังไม่ได้รื้อถอนเพราะยังใช้เป็นศาลานั่งดูบัว กับนอนเล่นช่วงกลางวันถ้าคุณจะค้างให้ค้างแค่ที่นั่นนะคะ"
"ได้สิ"
ปทิตามองอีกฝ่ายก่อนจะให้เด็กไปเอากระเป๋าของเขาจากท้ายรถ หญิงสาวเดินนำเขาไปยังทางเชื่อมระหว่างบ้านซึ่งเป็นตึกใหญ่สร้างใหม่ไปยังบ้านไม้หลังเล็กแต่ยังคงสวยและสะอาดสะอ้านเพราะมีคนดูแลเสมอ บ้านนี้เหมาะแก่เป็นห้องนั่งเล่นริมสระซ้ำยังมีบรรยากาศแตกต่างจากบ้านใหญ่พอสมควร
"แน่ใจนะคะว่านอนได้ ถ้านอนไม่ได้ ฝนหยุดตกค่อยกลับก็ได้ค่ะ"
"ผมโอเคมากเลยล่ะ" เขาบอกยิ้มๆ
ปท
