“โชคดีนะ ที่ผมมาตอนที่คุณเบรกพอดี”
“คุณมีธุระอะไรกับผมเหรอ หรือว่าจะมาจ้างไปเป็นพรีเซนเตอร์กระเป๋าที่จีนเหมือนที่พี่ชายผมเสนอไป” เขาพยายามถามเสียงปรกติ งดใส่อารมณ์เพราะอาจจะเป็นการเจรจาทางการค้า เพราะตั้งแต่รู้ว่ามีลูกเขาก็ตั้งใจทำงานมากขึ้น แม้จะเคยโดนพี่มิกซ์และพี่ชายล้ออยู่บ่อยๆ ว่าเงินที่หาได้ซ้ำยังเงินปันผลหุ้นของบริษัทครอบครัวเขาหามาไม่เคยใช้เลยก็ตามที
“เปล่าหรอกครับ เรื่องแบรนด์กระเป๋ายังอยู่ในขั้นสำรวจตลาดอยู่ แต่ผมมาคุยเรื่องเพนนี”
วฤทธิ์ฟังแล้วควันออกหูเหมือนแทบจะลุกขึ้นยืน ไอ้หมอนี่มันจะมาเยาะเย้ยอะไรเขาอีกวะ!
“คุยเรื่องอะไร”
“คุณรู้สึกยังไงกับเพนนี บอกผมมาตามตรงได้ไหม”
“ผมรักเขา แต่ก็รู้ว่าเขามีคุณแล้ว ผมก็เลยถอยออกมา” กล้าถามมาวฤทธิ์ก็กล้าตอบ ไอ้คนตรงหน้าไม่โกรธเขาแต่ยิ้มให้
พระเอกหนุ่มชักโมโหตั้งแต่โดนพี่ชายกวนประสาทแล้ว ตอนนี้คันมืออยากต่อยหน้าใครสักคนเหลือเกิน
ไอ
