ตอนที่ 17 : เป็นของฉันคนเดียว

1358 คำ

เสียงปรบมือดังขึ้นทั่วทั้งงาน พร้อมทั้งเสียงรัวชัตเตอร์และแสงแฟลชที่โหมกระหน่ำ หลังจากธาวิน กล่าวเปิดงานเสร็จสิ้น ขณะที่กำลังเดินออกมาจากโซนนั้น ร่างสูงแกร่งในชุดสูทเจ้าของบริษัทเดินออกมาจากกลุ่มคน พร้อมเลขาสาวสวยอย่างไอลิน โดยมีบอดีการ์ดรักษาความปลอดภัยคอยเดินกันอยู่ไม่ห่างตลอดทาง จนกระทั่งมาถึงบริเวณรับรองวีไอพี โดยมีพนักงานและผู้ดูแลระดับสูงยืนรออยู่ “สวัสดีครับท่านประธาน” ชายในชุดสูทวัยสี่สิบต้น ๆ ก้มหัวให้มาเฟียหนุ่ม “ฉันมากับเลขา” ธาวินกวาดสายตามองไปรอบ ๆ และพูดขึ้นอย่างเรียบเฉย “รับทราบครับ ทางเราได้เตรียมห้องพักรับรองโดยเฉพาะ สำหรับท่านและคุณเลขาไว้อย่างละห้องเรียบร้อยครับ” มาเฟียหนุ่มได้ยินอย่างนั้นก็หันขวับตวัดสายตามองพนักงานตรงหน้า ก่อนจะเอ่ยเสียงราบเรียบเยือกเย็นตอบกลับไป “ห้องเดียวพอ” “…” ทั้งไอลินและพนักงานชายต่างก็ชะงักงันในทันที เลขาสาวจ้องมาเฟียหนุ่มจนลูกตาแทบหลุด

อ่านฟรีสำหรับผู้ใช้งานใหม่
สแกนเพื่อดาวน์โหลดแอป
Facebookexpand_more
  • author-avatar
    ผู้เขียน
  • chap_listสารบัญ
  • likeเพิ่ม