"เฮียบอกหวาแล้วว่าให้บอดี้การ์ดมาเก็บของพวกนี้ก็ไม่เชื่อ" ภีมเอ่ยกับยี่หวาเมื่อเห็นเหงื่อชื้นที่ขมับ ตามด้วยหลายเม็ดผุดพรายบนหน้าผาก จนเขากลัวว่าเหงื่อจะเข้าตาเธอ นิ้วแกร่งจึงยกแตะซับให้ ขณะเก็บข้าวของลงกล่องเพื่อเตรียมปล่อยบ้านให้คนเช่า ความจริงเขาอยากให้เธอขายบ้านหลังนี้ แต่เธอไม่อยากขายสมบัติของพ่อแม่เพียงชิ้นเดียวที่เหลืออยู่
"หวาก็บอกเฮียแล้วว่าหวาอยากเก็บเอง หวาจะได้รู้ด้วยว่าอะไรเก็บไว้ที่ไหน เฮียเข้าไปเปิดแอร์นอนรอหวาในห้องก็ได้นะ" ไม่ใช่แค่เธอที่มีเม็ดเหงื่อผุดพรายตามใบหน้า เขาเองก็เช่นเดียวกัน นิ้วเรียวไล้ซับเหงื่อไปตามกรอบหน้าหล่อเหลา
"ตอนนี้เราอยู่กันสองคน เพลงก็ไม่อยู่" ภีมรั้งเอวบางเข้ามาแนบชิบจนยี่หวานั่งเกยบนตักของเขา และเลื่อนหน้าลงมาใกล้ จมูกโด่งกำลังแตะใบหน้าของเธอ
"เฮียจะทำอะไร" ยี่หวาละล่ำละลัก ในขณะที่แขนแข็งแรงก็เพิ่มแรงรัดร่างนุ่มให้แรงขึ้น
"เฮียว่าหวารู้นะว่าเฮ
