"พ่อภีม!!" เสียงดุเล็กดังขึ้นในช่วงเช้าของวันใหม่
"เพลง ตื่นแล้วเหรอครับ" เมื่อรับรู้ถึงเสียงเรียกพลันลืมตาขึ้นก็พบกับเจ้าของใบหน้าจิ้มลิ้มแสนน่ารัก แต่บัดนี้ทำหน้ามุ้ยราวกับว่ามีเรื่องขุ่นเคืองใจ ยืนเท้าเอวจังก้าอยู่บนเตียง
"พ่อภีมขี้โกง ให้เพลงไปนอนกับย่าเอริน แล้วตัวเองกอดแม่หวาคนเดียว แล้วยังจับนมแม่หวาด้วย นี่แหนะ! ห้ามจับ" มือเล็กตีเพี้ยะลงไปบนมือใหญ่ที่กอบกุมหน้าอกของคนเป็นแม่ ทำให้ภีมต้องละมือออกเป็นจังหวะที่ยี่หวาขยับตัวตื่น
"เพลงลูก"
"แม่หวาหายไม่สบายยังคะ แม่หวาตัวไม่ร้อนแล้ว" มือเล็กยื่นไปแตะหน้าผากคนเป็นแม่
"แม่หวาดีขึ้นแล้วค่ะ ขอแม่หวากอดหน่อย" ยี่หวาโอบกอดคนตัวเล็ก แนบแก้มกับพุงน้อยๆ
"แม่หวา แม่หวาอาบน้ำแต่งตัว แล้วเรากลับบ้านเรากันค่ะ พ่อภีมนิสัยไม่ดี"
"พ่อภีม?" ยี่หวามีใบหน้าฉายแววฉงนด้วยยังไม่รู้ว่าทั้งคู่ได้ตกลงเป็นเปลี่ยนสรรพนามกันแล้ว
"ค่ะ พ่อภีมไม่ใช่ลุงภีมแล้
