เจนิสยิ้มอย่างมีความหวัง หญิงสาวขยับเท้าเข้าหาเอเดรียน ทว่าชายหนุ่มกลับถอยห่างไม่ยอมให้เธอเข้าถึงตัว
“คุณไม่ควรสำคัญตัวผิดไปนะเจนิส ที่ผมยุ่งกับมุกดาราไม่ใช่เพราะว่าต้องการประชดคุณ แต่เป็นเพราะว่าเธอดีกว่าคุณมาก”
“เอเดรียน!”
คราวนี้เจนิสไม่ปั้นหน้าฉีกยิ้มใดๆ อีกแล้ว หญิงสาวตวัดสายตามองเอเดรียนอย่างขุ่นเคือง ก่อนจะออกไปไม่ลืมกล่าวทิ้งท้าย
“ฉันไม่ยอมให้เรื่องจบง่ายๆ แบบนี้แน่ หากฉันไม่ได้คุณ แม่นั่นก็ต้องไม่ได้เหมือนกัน”
ว่าจบก็กระแทกเท้าเดินออกไป เอเดรียนถอนหายใจอย่างหนักหน่วง ดวงตาคู่คมเหลือบมองที่นาฬิกาบนฝาผนัง เหลืออีกสิบห้านาทีได้เวลาที่เขาต้องเขาประชุม มือหนาล้วงเข้าไปในเสื้อสูทหยิบสมาร์ตโฟนขึ้นมาแล้วกดโทร.ออก
“โจชัว พามุกดารากลับเพนต์เฮาส์ไปก่อน ฉันจะรีบเข้าประชุม บอกเธอว่าเป็นคำสั่งของฉัน”
มุกดารานั่งซึมอยู่ที่เบาะหลังระหว่างที่รถค่อยๆ เคลื่อนออกจากบริษัทมุ่งหน้ากลับไปที่เพนต์
