“พี่เอเดรียนเป็นอะไรหรือเปล่าคะ”
เอรีน่าถามคนเป็นพี่ชายที่จู่ๆ ใบหน้าหล่อเหลาก็ดูบึ้งตึงขึ้นมาทั้งๆ ที่ก่อนหน้านี้ไม่ได้ดูถมังทึงขนาดนี้ ซ้ำยังคุยเล่นกับเธอเสียด้วยซ้ำ แต่หลังจากขับรถผ่านย่านไทม์สแควร์จู่ๆ สีหน้าของพี่ชายเธอก็เปลี่ยนไป
“พี่ส่งเอรีน่าแล้วพี่จะออกไปทำธุระหน่อยนะ”
เอเดรียนพูดด้วยน้ำเสียงราบเรียบจนเอรีน่าไม่กล้าซักถามต่อ หญิงสาวทราบดีว่าเวลาไหนที่สามารถต่อปากต่อคำกับพี่ชายได้
และเวลาไหนที่ไม่สมควร
“ค่ะ”
รถของเอเดรียนเข้ามาจอดที่หน้ามุขของคฤหาสน์ฟรีเดล เอรีน่าปลดเข็มขัดนิรภัยออก แต่ก่อนที่หญิงสาวจะก้าวลงจากรถ หันไปมองพี่ชายอีกครั้งด้วยสายตาที่เต็มไปด้วยความกังวลเพราะเอเดรียนยังมีสีหน้าบึ้งตึงอย่างเห็นได้ชัด
“ขับรถดีๆ นะคะ”
“อืม”
เอเดรียนครางรับพร้อมเอามือยีเส้นผมบนศีรษะของเอรีน่าเบาๆ เอรีน่าจึงได้ใจชื้นขึ้นมาบ้าง หญิงสาวกดจูบเบาๆ ที่แก้มสากระคายของพี่ชาย
“เอรีน่าไปนอน
