“คุณเป็นอะไรรึเปล่า?”
เธออดห่วงไม่ได้ นอกจากเขาจะไม่ดุด่าคาดโทษเธอแล้ว เขายังใจดีปล่อยให้เธอไปโรม โดยอนุญาตให้ใช้บัตรเครดิตไม่จำกัดวงเงิน เขาต้องผีเข้าแน่ ๆ
“ยังหายใจอยู่ไหม?”
ชายหนุ่มหลับตานิ่ง เพราะเขาไม่อยากให้เธอเห็นแววตาอ่อนล้าของเขา
“อย่าเพิ่งไปไหนได้ไหม อยู่กับผมก่อน”
เมริสาชะงัก เธออยากให้เขาพูดคำนี้แหละ
“อืม ได้สิ ฉันจะอยู่กับคุณ”
ชายหนุ่มคว้าเธอมากอดแล้วจูบแน่น เนิบนาบ วาบหวิว ก่อนจะผละริมฝีปาก มองใบหน้าสวยน่ารักของหญิงสาวอย่างลึกซึ้ง
“ขอบคุณที่คุณชอบทำตัวจุ้นจ้านนะ คุณทำให้ผมได้มาเจอกับคุณแม่อีกครั้ง”
เขาชมเธอใช่ไหม เธอไม่แน่ใจ....หรือแค่จะบอกว่าเธอเผือกเก่งจริงๆ นะ!!!
“ฉันอยากถามคุณมาตั้งนานแล้ว อย่างน้อยก็ตั้งแต่ที่สุสาน ทำไมคุณไม่ใช้นามสกุลลิมเบอร์สกี้เหมือนที่คุณแม่ของคุณใช้ล่ะ ทำไมถึงใช้คาร์โล”
“นามสกุลนั้นจะเปลี่ยนสักร้อยครั้งก็ทำได้ แต่สายเลือดนั้น ไม่มีว
