"ห๊า....!!!" เธอหยุดนิ่ง ชะงักงัน ตัวสั่นเป็นลูกนก เธอไม่แม้แต่จะหายใจ ไม่เคลื่อนไหว เพราะไม่ต้องการให้คนที่อยู่ในบริเวณเดียวกันรู้พิกัด อีกอย่าง เธออาจตกจากชั้นสี่ลงไปคอหักที่ชั้นล่างได้
"ชู่" เธอต้องค่อย ๆ คลานไปอย่างเงียบเชียบ คลานไปจนถึงทางลงบันไดแล้วค่อยตะโกนเรียกให้คนช่วย แต่ไม่ทันเสียแล้ว เธอถูกโจมตีจากด้านหลัง ด้วยการรวบกอดและใช้ฝ่ามือปิดปากเธอไว้แน่น
“อื้อ!!!!....” ร่างกายกำยำสูงใหญ่ลากเธอไปอย่างไม่ปราณี เขาหอบร่างบางถอยหลังกลับเข้าไปในห้องที่เขาซ่อนตัวอยู่
"อื้อ....." หญิงสาวรวบพลังสุดชีวิตดิ้นสุดกำลัง แต่ไม่พ้นกำลังวังชาของชายฉกรรจ์ เธอทำได้เพียงกรีดร้องอยู่ในลำคอ เพื่อตะโกนขอให้ใครสักคนมาช่วยเธอจากฆาตกรโหด!!!!
นาทีต่อมา ร่างของเธอถูกโยนลงบนเตียงอย่างไร้ความปราณี
“โอ๊ย!!”
เตียงสี่เสาขนาดใหญ่ที่รวบเก็บมุ้งรัดกับเสาไม้กลมที่สลักเสลาวิจิตรอย่างเรียบร้อย ตรงหัวเตียงเปิดไฟด
