หญิงสาวเดินจากหน้าห้องนั้นมาอย่างรวดเร็ว จนเธอคิดว่าตัวเองลอยมาด้วยซ้ำ เธอมาหยุดอยู่ที่ระเบียงด้านข้างของคฤหาสน์
“ฉันต้องตั้งสติ” เธอสั่งตัวเอง ขณะยกฝ่ามือขึ้นประทับบนหน้าอกของตัวเอง ไม่ใช่เพื่อจะฟังว่ามันเต้นเร็วแค่ไหน แต่เธอต้องการปรามให้มันเต้นเบาลงหน่อยเท่านั้น ไม่เช่นนั้น เธอคงจะหายใจไม่ทันแน่ “เขาอยู่ที่นี่”
เธอเหลียวหลังไปมองส่วนภายในชั้นสี่ของคฤหาสน์ ซึ่งมีแต่ความเงียบและความว่างเปล่า นอกจากแสงไฟสีทองที่ส่องประกายวับ ๆ แวม ๆ แมลงเท่าสักตัวยังไม่กล้าบินผ่าน
ผู้ชายคนนั้นอยู่ที่นี่...และเขาเพิ่งจะจูบเธออีกครั้ง หญิงสาวหยุดแล้วทำสมาธิ นับหนึ่งถึงร้อยแล้วเสร็จก็ผ่อนคลายด้วยการหายใจเข้าออกช้า ๆ เธอเม้มริมฝีปากเบา ๆ ยามรู้สึกถึงกลิ่นบุหรี่อ่อนจางที่ติดอยู่บนริมฝีปากของเธอ
“เขาเป็นเจ้าของที่นี่ใช่ไหม” เธอคิดไม่ตกทีเดียว “เขาเป็นเจ้านายคนนั้น ที่ทุกคนพูดถึง”
เธอกุมขมับ ไม่อยากจะเชื่
