“อังเคเซนามุน เจ้าเป็นบ้าไปแล้วหรือเช่นไร...เจ้ามิใช่น้องพี่อีกต่อไปแล้ว”
ร่างบางตรัสทั้งน้ำพระเนตร แต่แล้วอังเคเซนามุนก็หยุดหัวเราะและหันกลับมายังพระเชษฐภคินีต่างมารดาด้วยแววตาขุ่นแค้นอาฆาต
“ข้าเกลียดเจ้า เนเฟอร์ติตี...ข้าเกลียดเจ้ามานานแล้ว เจ้าแย่งทุกสิ่งทุกอย่างไปจากข้า แย่งเอาความรักของเสด็จพ่อไปจนหมด หากไม่มีเจ้าเสียคน โลกอันงดงามของข้าก็จะกลับคืนมาอีกครั้ง เจ้ารู้ไว้ด้วยว่าตลอดเวลาที่ผ่านมาข้าคิดเสมอว่า...ข้าไม่ใช่น้องของเจ้า และนับแต่นี้ก็จะไม่มีเจ้าหญิงเนเฟอร์ติตีในโลกของข้าอีกต่อไป!”
“อังเคเซนามุน!”
เนเฟอร์ติตีอุทานออกมาสุดเสียงเมื่อธิดาของพระสนมไอดุตดึงมีดสั้นออกมาและเงื้อขึ้นในท่าพร้อมจ้วงแทง แม้แต่มาเอียก็ยังรีบถอยหนีด้วยไม่นึกว่านายหญิงจะกล้าฆ่าพระเชษฐภคินีด้วยตัวเอง
“เมื่อไม่มีเจ้าเสด็จพ่อก็จะกลับมารักข้า...ไม่หรอก...เสด็จพ่อพระทัยร้ายที่ไม่เคยหันมาเหลียวแลข้า ธิดาของนา
