พบขวัญกล่อมลูกจนหลับแล้ว เธอก็เข้าไปอาบน้ำชำระล้างร่างกายด้วยการนอนแช่น้ำอุ่นจนสบายตัว เดินออกมาทาครีมบำรุงผิวที่เขาขนมาให้จากที่บ้านเก่าและที่เขาซื้อมาให้ใหม่ เธอค้นหาชุดนอนอยู่นาน แต่ไม่มีชุดเก่าของเธอเลยสักชุด ที่เห็นคือชุดนอนที่ใส่แล้วไม่น่าจะได้นอนมากกว่า
พบขวัญเม้มปากแน่น บ่นเบาๆ “ชุดพวกนี้มาจากไหน ใส่ไปมีหวังไม่ได้นอน” พบขวัญบ่นกับตัวเองแล้วคิดถึงใบหน้าหล่อคมกับรอยยิ้มร้ายๆ ขึ้นมาทันที ต้องเป็นฝีมือของโดมินิกแน่ๆ ที่ไม่นำชุดนอนของเธอมาด้วย เพราะอย่างอื่นเขาให้ลูกน้องขนมาได้หมดยกเว้นชุดนอนลายการ์ตูน
“คนบ้า เอาไปทิ้งหมดแล้วแน่เลย” มือเรียวจำใจหยิบชุดนอนที่บางเบาเหมือนไม่ได้ใส่ขึ้นมาส่องดู คิ้วเรียวขมวดมุ่น เนื้อผ้าบางเบา ปกปิดอะไรไม่ได้เลย แต่เธอก็จำต้องใส่มัน พบขวัญสวมชุดเข้ากับเรือนร่างสมส่วนของตัวเองแล้วไปหยิบชุดคลุมมาสวมอย่างเรียบร้อย
เธอเดินไปดูลูกอีกครั้งก็ได้ยินเสียงโทรศัพท์
