เธอจะไม่พูด ไม่ถาม ไม่ทำเป็นสู่รู้หากเขาไม่อยากพูดให้เธอฟัง พบขวัญมองลูกด้วยแววตาเป็นห่วง แต่เห็นว่าคนเป็นพ่อนั่งเฝ้าลูกอย่างห่วงใยตัวเธอเองก็อ่อนเพลียเต็มทีเพราะไม่ได้หลับได้นอนมาหลายคืนจึงเดินไปที่โซฟาแล้วล้มตัวลงนอนบ้าง พอหัวถึงหมอนความเพลียทำให้เผลอหลับไปในที่สุด ลืมแม้กระทั่งจะดึงผ้าห่มที่ปลายโซฟาขึ้นมาห่มตัว
รู้สึกอีกทีก็เหมือนมีใครกำลังห่มผ้าให้ พบขวัญลืมตาขึ้นอย่างงัวเงียเห็นใบหน้าหล่อเหลาที่ก้มลงมาพากลิ่นโคโลญจน์หอมสะอาดพัดเข้าจมูกเธอด้วย เขาพูดด้วยความเป็นห่วง
“ผมคิดว่าขวัญหนาว ถึงนอนตัวงอแบบนี้ก็เลยลุกมาห่มผ้าให้ ถ้าเป็นที่บ้านผมคงจะเอาตัวมาห่มแทนจะได้หายหนาว” โดมินิกส่งยิ้มเจ้าเสน่ห์แกมเจ้าเล่ห์ไปด้วย ถึงแม้ว่าเขาจะทั้งเพลียทั้งเมื่อยเหนื่อยกับงานและการเดินทางอย่างเร่งด่วนมาจากแอลเอก็ตาม
พบขวัญปิดเปลือกตาลง โดมินิกสงสัยท่าทางห่างเหินนั้น แต่ไม่อยากกวนใจเพราะเห็นพบขวัญดูอ่อนเ
