“ผมขอโทษนะครับคุณขวัญที่ไปสร้างความอึดอัดให้คุณ ขอพูดตามตรงอย่างลูกผู้ชาย ผมขอออกนอกเรื่องงานสักห้านาทีผมมีอะไรจะบอกคุณ”
“เชิญค่ะคุณการินมีอะไรจะพูดกับขวัญก็เชิญ”
“คุณขวัญจำดอกลิลลีสีขาวเก้าสิบเก้าดอก ที่สามเดือนก่อนถูกส่งไปที่โต๊ะทำงานคุณขวัญตอนที่คุณทำงานบริษัทเก่าได้ไหมครับ”
พบขวัญจำได้ดีดอกลิลลีช่อใหญ่ที่ไม่รู้ว่าใครส่งมา เธอไม่ได้โยนลงขยะแต่แจกให้แม่บ้านเอาไปจัดแจกันแล้วนำไปประดับตามมุมต่างๆ ในห้องทำงาน ซึ่งมันคงจะมีคุณค่ามากกว่าเอาไปโยนทิ้งเพียงเพราะเหตุผลที่ไม่รู้ว่าใครเป็นคนส่งมา
“อย่าบอกนะคะว่าดอกลิลลีช่อโตนั้นเป็นของคุณการิน”
“ใช่ครับ พูดแล้วผมก็อาย ผมทราบมาจากน้องๆในที่ทำงานเก่าของคุณว่าคุณชอบดอกลิลลีคุณคงลืมไปแล้วว่าการประชุมครั้งหนึ่งที่บริษัทของเราเคยถูกบริษัทเก่าของคุณขวัญเคลมเรื่องวัตถุดิบ ตอนนั้นวัตถุดิบในการผลิตของบริษัทผมเกิดปัญหาไม่ตรงตามสเป็คทำให้เราผลิตเม็ดพลาสติ
